Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Sławomir Lewandowski

Ławnicy: ----------------------

Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Mazela

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 grudnia 2021 r. w C.

sprawy z powództwa małoletniego B. S.,

reprezentowanego przez matkę A. K.,

przeciwko S. S.

o alimenty

1. zasądza od pozwanego S. S. na rzecz małoletniego powoda B. S. alimenty w wysokości po:

- 1000 (jeden tysiąc) złotych miesięcznie w okresie do dnia 11 kwietnia 2019 roku do dnia 31 sierpnia 2020 roku,

- 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych miesięcznie poczynając od dnia 01 września 2020 roku,

- płatne do rąk matki małoletniego powoda A. K. do dnia 15-tego każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia z zapłatą każdej raty do dnia jej zapłaty.

2. oddala powództwo w pozostałej części

3. znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

4. kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

5. wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 75/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 kwietnia 2019 r., wniesionym do Sądu Rejonowego w Chełmnie, A. K. wniosła m.in. o zasądzenie od pozwanego S. S. (S.), na rzecz małoletniego B. S. (S.), alimentów w wysokości po 2.500 zł miesięcznie płatnych do 5 – go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kosztów procesu. Jednocześnie wniosła o zabezpieczenie roszczenia na czas trwania procesu, poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia kwot po 2.500 zł miesięcznie i przekazywania ich matce małoletniego powoda do 5 – go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu pozwu podano, że małoletni powód urodzony (...) pochodzi z nieformalnego związku (...) (S.). Rodzice powoda rozstali się w marcu 2019 r, a małoletni zamieszkuje z matką w mieszkaniu jego dziadków. Jak twierdzono w pozwie pozwany przekazuje matce małoletniego raz większe, raz mniejsze sumy pieniężne, średnio około 600 zł miesięcznie. Od listopada 2018 r. zaczął uchylać się od kupowania dziecku niezbędnych rzeczy. Tymczasem na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb powoda potrzebna jest kwota około 2.500 zł miesięcznie na którą składa się 600 zł miesięcznie z przeznaczeniem na wyżywienie, 350 zł miesięcznie na kosmetyki, środki pielęgnacyjne i środki czystości, 150 zł miesięcznie kupno lekarstw, 500 zł miesięcznie na rozrywkę, basen, zabawki i materiały edukacyjne, 14 zł fryzjer, a 1360 zł/sezon (3 miesiące) na ubranie i obuwie, zaś wyposażenie pokoju małoletniego to wydatek rzędu 2.500 zł. A. K. dodała, że jest w trakcie poszukiwania pracy
i prawdopodobnie otrzyma staż w sali zabaw dla dzieci (...) w C.. Wskazała również, że potrzeby syna jest w stanie realizować tylko dzięki pomocy jej rodziców. Z kolei określając dochody pozwanego podkreślono, że pozwany pracuje w Norwegii w firmie (...) buss” w B. jako kierowca autobusu i według powoda osiąga on dochód w wysokości około 15.000 zł netto miesięcznie (k. 1 – 3v).

W odpowiedzi na pozew z dnia 3 czerwca 2019 r. pozwany S. S., działając przez pełnomocnika, uznał powództwo do kwoty 600 zł miesięcznie, a w pozostałym zakresie wniósł o jego oddalenie. Podniósł, iż żądana kwota alimentów ogromnie przekracza potrzeby dziecka. Podkreślił, że przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda pragnie nie tylko obowiązek alimentacyjny przerzucić na niego, ale z alimentów uczynić swoje źródło dochodów. Wskazał, iż obecnie jest w stanie łożyć na utrzymanie syna kwotę 600 zł miesięcznie (k. 30 – 30v).

W piśmie procesowym z dnia 27 czerwca 2019 r. (k. 37 – 39v) strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie. Strona powodowa, działając przez pełnomocnika, podtrzymała również swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie na terminie rozprawy w dniu 8 października 2019 r. (k. 82).

Na rozprawie w dniu 8 października 2019 r. pozwany, działając przez pełnomocnika, wniósł o oddalenie wniosku o udzielenia zabezpieczenia, podnosząc, iż płaci dobrowolnie na rzecz małoletniego powoda B. S. (S.) kwotę 700 zł miesięcznie (k. 82v).

Postanowieniem z dnia 8 października 2019 r. Sąd Rejonowy w Chełmnie
w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich udzielił zabezpieczenia powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego S. S. (S.) do płacenia na rzecz małoletniego powoda B. S. (S.) kwot po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie płatnych począwszy od dnia
1 października 2019 r. do dnia 15-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia z zapłatą każdej raty do dnia jej zapłaty, do rąk matki małoletniego powoda A. K. – do daty prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie, oddalając wniosek o udzielenie zabezpieczenia w pozostałej części (k. 83).

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła strona powodowa, zaskarżając je
w części, w jakiej Sąd oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia ponad kwotę 700 zł, tj.
co do pkt 2 postanowienia. Strona powodowa zarzuciła przedmiotowemu postanowieniu:

1) naruszenie art. 135 § 1 k.r.o. poprzez:

a) ustalenie zakresu usprawiedliwionych potrzeb małoletniego B. S. (S.) i przyjęcie,
że miesięczne utrzymanie małoletniego powoda kosztuje nie więcej niż 1000,00 – 1100,00 zł,

b) zaniechanie ustalenia zakresu majątkowych i zarobkowych możliwości pozwanego S. S. (S.) oraz jego aktualnej sytuacji materialnej, poprzestanie na ustaleniu potrzeb dziecka oraz zarobków matki dziecka; i w efekcie błędne przyjęcie, że do zaspokojenia potrzeb dziecka tytułem zabezpieczenia na czas toczącego się postępowania, wystarczającym będzie zobowiązanie pozwanego do łożenia na utrzymanie syna kwoty 700 zł;

2) naruszenie art. 135 § 2 k.r.o. w zw. z art. 129 § 2 k.r.o. poprzez nieproporcjonalne i rażąco niesprawiedliwe ustalenie obowiązku alimentacyjnego rodziców względem syna, nałożenie na pozwanego obowiązku alimentacyjnego w kwocie, który stanowi symboliczną część jego zarobków, nadmierne obciążanie matki dziecka obowiązkiem alimentacyjnym względem dziecka – w związku z pominięciem faktu, że matka małoletniego powoda pracuje na pół etatu, zarabia 1125 zł brutto i całą tę kwotę przeznacza na opłacenie mieszkania, rachunków oraz utrzymanie dziecka, a ponadto pominięcie, że A. K. realizuje obowiązek alimentacyjny względem syna nie tylko poprzez finansowanie potrzeb dziecka, ale także poprzez osobiste starania o utrzymanie i o wychowanie syna, pozwany przebywa na co dzień poza krajem i nie uczestniczy w wychowaniu dziecka;

3) naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez błędne i dowolne, będące rezultatem oceny sprzecznej
z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego, przyjęcie że:

a) miesięczne utrzymanie małoletniego powoda kosztuje nie więcej niż 1000,00 – 1100,00 zł, podczas, gdy koszty utrzymania małoletniego powoda znacznie przewyższają kwotę 1100,00 zł, co matka małoletniego powoda uprawdopodobniła;

b) zobowiązany jest w stanie płacić na rzecz małoletniego syna stron alimenty jedynie po 700 zł miesięcznie z tytułu przyczyniania się do zaspokajania potrzeb dziecka w sytuacji, gdy pozwany pracuje od kilku lat w Norwegii i ma w związku z tym wysokie możliwości zarobkowe;

4) naruszenie art. 730 ¹ § 1 i 3 k.p.c. i art. 753 § 1 k.p.c. przez przyjęcie, że nie zostały w pełni uprawdopodobnione usprawiedliwione potrzeby małoletniego powoda oraz że pozwany dysponuje możliwościami zarobkowymi uzasadniającymi łożenia przez niego tymczasowo na rzecz syna alimentów w kwocie jedynie po 700 zł miesięcznie.

Mając na uwadze tak sformułowane zarzuty strona powodowa wniosła o zmianę postanowienia w zaskarżonej części w ten sposób, że zobowiązać pozwanego S. S. (S.) tytułem zabezpieczenia powództwa do uiszczania na rzecz małoletniego B. S. (S.) alimentów w kwocie po 2500 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 15-go każdego miesiąca, na rachunek bankowy matki dziecka, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie
w płatności którejkolwiek z rat – do prawomocnego zakończenia niniejszej sprawy.
Z ostrożności procesowej strona powodowa wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Chełmnie do ponownego rozpoznania. Wniosła ponadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej kosztów postępowania zażaleniowego, według norm prawem przepisanych (k. 99 – 105).

Postanowieniem z dnia 24 lutego 2020 r. Sąd Rejonowy w Chełmnie w III Wydziale Rodzinnym i Nieletnich zmienił zaskarżone postanowienie z dnia 8 października 2019 r.,
w ten sposób, że udzielił zabezpieczenia powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego S. S. (S.) do płacenia na rzecz małoletniego powoda B. S. (S.) kwot po 1000 zł (jeden tysiąc złotych) miesięcznie płatnych począwszy od dnia 1 października 2019 r., do dnia 15-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia z zapłatą każdej raty do dnia jej zapłaty, do rąk matki małoletniego powoda A. K. – do daty prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie, oddalając zażalenie w pozostałej części (k. 138).

W dalszym toku strony podtrzymywały swoje dotychczasowe stanowiska. Przed zamknięciem rozprawy pełnomocnik strony powodowej wniosła ponadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (k. 342v).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni powód B. S., urodzony (...) w C., pochodzi z nieformalnego związku (...) (S.). Rodzice powoda rozstali się w marcu 2019 r. W dacie wniesienia pozwu A. K. mieszkała wraz
z powodem ze swoimi rodzicami zajmując u nich jeden pokój, umową z dnia 12 czerwca 2019 r. najęła lokal mieszkalny, w którym zamieszkała wraz z małoletnim powodem i ponosi ona w całości koszty utrzymania tego mieszkania. Obecnie przeznacza kwotę ok. 1250 zł dla właścicielki lokalu, ponosi koszty zużycia prądu ok. 250 zł za 2 miesiące, za multimedia
i telewizję płaci ok. 64 zł miesięcznie, za telefon komórkowy ok. 50 zł miesięcznie. Ogrzewanie oraz woda są wliczone w czynsz, lecz A. K. dopłaca za wodę
w granicach 200 zł co 3 miesiące. W okresie od 1 sierpnia 2019 r. do 31 stycznia 2020 r. otrzymywała dodatek mieszkaniowy w wysokości 45,87 zł miesięcznie. Matka małoletniego powoda z zawodu jest technikiem hotelarstwa. Od 6 października 2021 r. otrzymała pracę na umowę zlecenie do końca 2021 r. na 10 godzin miesięcznie. Za godzinę pracy otrzymuje wynagrodzenie 13 zł netto, a 18,30 zł brutto. Wcześniej w okresie od dnia 18 kwietnia 2019 r. do dnia 31 sierpnia 2019 r. odbyła staż w (...) D. J. z siedzibą w C. na stanowisku kasjera handlowego. Następnie była zatrudniona na czas określony od dnia
1 września 2019 r. do 30 listopada 2019 r. jako kasjer handlowy w wymiarze ½ etatu w sali zabaw dla dzieci (...) w C. z wynagrodzeniem miesięcznym 1125 zł brutto. Od lutego 2020 r. odbyła przez okres 6 miesięcy staż krajowy z wynagrodzeniem miesięcznym ok. 900 zł netto. W okresie od 10 listopada 2020 r. do 10 lutego 2021 r. odbyła staż
w zakładzie kosmetycznym, tygodniowy rozkład czasu pracy kształtował się następująco: a) jedna zmiana w godzinach: od 9:00 do 17:00 b) dni tygodnia: od poniedziałku do piątku –
z wyjątkiem Ś.. Od kwietnia 2019 r. otrzymywała świadczenie wychowawcze 500 + oraz zasiłek rodzinny na dziecko. Nie posiada większego majątku. Mieszka sama z synem. Poza małoletnim B. nie ma innych dzieci na utrzymaniu. Nie jest mężatką.

Małoletni powód ma niespełna 5 lat. Jest dzieckiem ogólnie zdrowym. Od
1 września 2020 r. zaczął uczęszczać do przedszkola, którego koszt obecnie wzrósł i wynosi ok. 510 zł miesięcznie (czesne 245 zł + stawka żywieniowa ok. 265 zł). Koszty wyżywienia małoletniego przedstawicielka ustawowa oceniła na kwotę 600 zł miesięcznie. A. K. twierdziła, że przeznacza 350 zł miesięcznie na kosmetyki, środki pielęgnacyjne
i środki czystości dla syna; 150 zł miesięcznie na zakup lekarstw; 500 zł miesięcznie na rozrywkę, basen, zabawki i materiały edukacyjne; 14 zł fryzjer, a 1360 zł/sezon (3 miesiące) na ubranie i obuwie, zaś wyposażenie pokoju małoletniego to wydatek rzędu ok. 3800 zł. Oprócz opłat za przedszkole ponosi także koszty za dodatkowe zajęcia małoletniego
w kwocie ok. 30 – 40 zł miesięcznie (zajęcia z rytmiki, dogoterapia). W listopadzie 2021 r. S. S. nie zapłacił należnych małoletniemu alimentów. Nie utrzymuje on kontaktów z dzieckiem oraz z jego matką. Odkąd strony się rozstały pozwany nie wspiera A. K. w wychowaniu syna. Na początku września 2021 r. przedstawicielka ustawowa na wyprawkę dla B. przeznaczyła kwotę ok. 250 zł, na książkę ok. 135 zł. Zakupiła także małoletniemu strój na okoliczności organizowane w przedszkolu.

(dowód: odpis zupełny aktu urodzenia małoletniego B. S. (S.) – k. 4 – 4v; zamówienia przez Internet – k. 8 – 18, 315; kserokopia umowy o pracę zawartej w dniu
30 sierpnia 2019 r. między D. J. a A. K. – k. 54; kserokopia umowy najmu mieszkania z 12 czerwca 2019 r. – k. 55 – 56; kserokopia zaświadczenia
o odbyciu stażu przez A. K. w okresie od dnia 18 kwietnia 2019 r. do dnia
31 sierpnia 2019 r. – k. 57; kserokopia decyzji MOPS 511.372.2019.IF z 11 lipca 2019 r. – k. 58; zestawienie kosztów umeblowania pokoju małoletniego wraz z poglądowym cennikiem – k. 60 – 67; wydruki fotografii – k. 69 – 70; faktury – k. 73 – 74, 76 – 77; 312 – 314; potwierdzenie zapłaty za usługi multimedialne – k. 75; rachunek nr (...) – k. 79; przesłuchanie matki małoletniego powoda A. K. – k. 202 – 203, 342v; kserokopia umowy świadczenia usług w przedszkolu niepublicznym nr (...) wraz
z załącznikami – k. 212; kserokopia umowy nr (...) o zorganizowanie stażu
w ramach projektu nr (...).01.02.01-04- (...) pn. (...) wraz
z załącznikiem – k. 220 – 225; wydruki z konta bankowego potwierdzające wysokość miesięcznych opłat za przedszkole – k. 216 – 219; 310 – 311; bilety do kina wraz
z potwierdzeniem rezerwacji – k. 318 – 319)

Pozwany S. S. mieszka i pracuje w Norwegii w firmie (...) buss AS”
w B.. Z złożonej deklaracji podatkowej wynika, że pozwany w 2018 r. uzyskał dochód
z wynagrodzenia i innych świadczeń w kwocie 429 849 koron norweskich, zaś po uwzględnieniu potrąceń, w tym z tytułu odsetek i długów, jego dochód stanowiący podstawę opodatkowania wynosił 276 328 koron norweskich, co przy uwzględnieniu kursu korony norweskiej w NBP wg tabeli z dnia 1 grudnia 2021 r. – 0,4549 zł, daje kwotę dochodu pozwanego w 2018 r. bez odliczeń ok. 195 538 zł, zaś przy odliczeniach ok. 125 702 zł. Pozwany nie uprawdopodobnił żadnych swoich wydatków. W ocenie przedstawicielki ustawowej pozwany jest osobą dobrze sytuowaną finansowo. Gdy strony były razem wynajął on mieszkanie (...)-pokojowe dla dziecka i jego matki, a sam mieszkał w Norwegii. Ponosił wówczas wszystkie koszty utrzymania syna w Polsce. Przyjeżdżał co 2 miesiące, wydawał jednorazowo na zakupy w markecie 600 zł. A. K. wskazała, że prowadził
w tym okresie rozrzutny tryb życia, wydając pieniądze na alkohol czy środki psychoaktywne. Miał także zawsze najdroższe telefony. Matka powoda twierdziła, że pozwany pobierał zasiłki norweskie, a przed ich rozstaniem miał otrzymać status pendlera. Jednocześnie podniosła, że S. S. mieszka za granicą w domu podzielonym na dwie części. Dom ten ma duży salon i kuchnię, 2 pokoje na górze, ogród i taras. Gdy odwiedzała ojca dziecka w Norwegii miał on do dyspozycji 2 pokoje. Część domu była wspólna, którą wynajmował. Rachunki
za prąd były dzielone między lokatorami. A. K. wskazała ponadto, że pozwany nigdy nie zwracał uwagi na ceny biletów lotniczych do Polski z Norwegii i na odwrót, bowiem mógł kupić tani bilet np. za 39 zł, a kupował bilety za kwoty rzędu 600-700 zł.

(dowód: wydruki dot. cen biletów lotniczych – k. 71 – 72; kserokopia deklaracji podatkowej pozwanego za rok 2018 r. w języku norweskim – k. 81; tłumaczenie przysięgłe
z języka norweskiego deklaracji podatkowej pozwanego za rok 2018 r. – k. 133 – 137; przesłuchanie matki małoletniego powoda A. K. – k. 202 - 203)

W Powiatowym Urzędzie Pracy w C. w okresie od 1 września 2020 r. do
25 listopada 2020 r. nie było zgłoszonych ofert pracy dla osób z zawodem technik hotelarstwa, natomiast Urząd ten dysponował 1 ofertą dla osób nieposiadających kwalifikacji zawodowych z proponowanym wynagrodzeniem brutto w wysokości 2600 zł oraz 3 ofertami dla osób nieposiadających kwalifikacji zawodowych z proponowaną stawką godzinowa 17 zł brutto. Natomiast w Powiatowym Urzędzie Pracy w C. w okresie od 26 listopada 2020 r. do 4 listopada 2021 r. nie było zgłoszonych ofert dla osób z zawodem technik hotelarstwa, natomiast Urząd ten dysponował szeregiem ofert pracy dla osób nieposiadających kwalifikacji zawodowych z proponowanym wynagrodzeniem brutto w wysokości od 2600 zł miesięcznie do 4200 zł miesięcznie oraz stawką godzinową 18,30 zł brutto.

(dowód: pismo z Powiatowego Urzędu Pracy w C. z dnia 25 listopada 2020 r. – k. 227 – 228; pismo z Powiatowego Urzędu Pracy w C. z dnia 4 listopada 2021 r. –
k. 337 – 340v)

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie powyżej powołanych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania i nadesłanych na żądanie Sądu, których prawdziwość nie była przez strony kwestionowana i które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych i istotnych dla jej rozstrzygnięcia okoliczności. Sąd nie oparł się na paragonach złożonych do sprawy, albowiem nie są one rachunkami imiennymi i nie stanowią one dowodu zakupu określonej rzeczy lub usługi dla konkretnej osoby.

Nadto należało uznać za wiarygodne zeznania matki małoletniego powoda A. K. w takim zakresie, w jakim są spójne, logiczne i korespondują z pozostałym materiałem zebranym w sprawie.

Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanego S. S. (k. 342v) z uwagi na jego kolejne niestawiennictwo na terminie rozprawy, uznając jednocześnie, iż jego zeznania nie są niezbędne do ustalenia prawidłowego stanu faktycznego oraz wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 133 § 1 k. r. o., rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres obowiązku alimentacyjnego jest limitowany z jednej strony przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, z drugiej zaś przez majątkowe i zarobkowe możliwości zobowiązanego (por. art. 135 § 1 k. r. o.). W myśl art. 135 § 2 k. r. o. wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Małoletni B. jest dzieckiem pozwanego, a więc obowiązek partycypowania
w kosztach utrzymania dziecka jest bezsporny. Małoletni powód ma obecnie niespełna 5 lat
i nie posiada żadnego majątku, a zatem cały ciężar jego utrzymania spoczywa na rodzicach. W niniejszej sprawie pozwany S. S. żądanie w przedmiocie alimentów uznał do kwoty jedynie 600 zł miesięcznie, podczas gdy matka małoletniego domagała się zasądzenia kwoty 2500 zł w skali miesiąca.

W ocenie Sądu powództwo należało uwzględnić do kwot po 1000 zł miesięcznie za okres od 11 kwietnia 2019 r. do 31 sierpnia 2020 r., a począwszy od 1 września 2020 r. do kwot 1500 zł miesięcznie, a w pozostałym zakresie powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Rozpatrując kwestię usprawiedliwionych potrzeb powoda Sąd uznał, że należą do nich środki pieniężne niezbędne do wyżywienia powoda, jego ubrania, leczenia, edukacji przedszkolnej, zachowania czystości, lekarstw i zabawek, zajęć dodatkowych
i rozrywek oraz wypoczynku letniego i zimowego. W ocenie Sądu koszty utrzymania małoletniego wynoszą w chwili obecnej nie mniej niż 1500 zł miesięcznie. Ustalając wysokość usprawiedliwionych potrzeb powoda Sąd miał na względzie, że sytuacja finansowa jego ojca jest znacznie lepsza od przeciętnej, zatem zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego B., a w konsekwencji koszt jego utrzymania, może być wyższy niż przeciętne koszty utrzymania dziecka w jego wieku.

Pozwany poza synem nie ma innych osób na utrzymaniu, nie utrzymuje z B. kontaktów, nie uczestniczy w procesie jego wychowywania. Ojciec małoletniego pracuje
i mieszka w Norwegii, posiada stałe dochody, które w 2018 r. bez odliczeń wyniosły 429 849 koron norweskich, czyli ok. 195 538 zł, zaś przy odliczeniach 276 328 koron norweskich, czyli ok. 125 702 zł. Dlatego też w ocenie Sądu ustalone wyrokiem kwoty są zasadne z uwagi na wysokość dochodów osiąganych przez pozwanego, jego stopę życiową i w tej wysokości nie stanowią dla niego nadmiernego obciążenia. Jego sytuacja finansowa jest znacznie lepsza niż sytuacja finansowa matki małoletniego powoda, która od 6 października 2021 r. do końca 2021 r. pracuje w oparciu o umowę zlecenie w wymiarze 10 godzin miesięcznie i za godzinę pracy otrzymuje wynagrodzenie 13 zł netto, a 18,30 zł brutto. Podkreślenia wymaga, że to na A. K. spoczywa wyłącznie codzienny obowiązek pielęgnacji, dbania
o zdrowie i opieki nad powodem, który jako kilkuletnie dziecko wymaga znacznego zaangażowania, czasu i energii. Sąd uznał, za zasadne obciążyć pozwanego w większym zakresie udziałem w miesięcznym utrzymaniu dziecka, gdyż nie sprawuje nad nim pieczy
i nie jest obarczony licznymi obowiązkami związanymi z jego funkcjonowaniem, chorobą, leczeniem.

Jednocześnie Sąd z uwagi, na okoliczność, iż małoletni od września 2020 r. rozpoczął edukację przedszkolną, dostrzegł potrzebę zróżnicowania wysokości alimentów na przyszłość i za okres trwania postępowania. Uznał, że ustalona zabezpieczeniem kwota w wysokości po 1000 zł miesięcznie nie będzie wystarczająca w przyszłości i podwyższył wysokość należnych małoletniemu alimentów do kwoty 1500 zł miesięcznie od dnia 1 września 2020 r. Sąd wziął również pod uwagę to, że postępowanie w niniejszej sprawie trwało blisko trzy lata
i potrzeby małoletniego w tym czasie zmieniły się.

Mając te okoliczności na uwadze Sąd zasądził od pozwanego S. S. na rzecz małoletniego powoda B. S. alimenty w wysokości po:

- 1000 (jeden tysiąc) złotych miesięcznie w okresie do dnia 11 kwietnia 2019 roku do dnia
31 sierpnia 2020 roku,

- 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych miesięcznie poczynając od dnia 01 września 2020 roku,

- płatne do rąk matki małoletniego powoda A. K. do dnia 15-tego każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia z zapłatą każdej raty do dnia jej zapłaty (pkt 1 wyroku).

W pozostałym więc zakresie Sąd powództwo oddalił jako nieuzasadnione (pkt 2 wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. - znosząc je wzajemnie między stronami (pkt 3 wyroku).

Na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 2257 t.j.) sąd nie obciążył pozwanego S. S. kosztami sądowymi w sprawie i kosztami tymi obciążył Skarb Państwa (pkt 4 wyroku).

Stosownie do treści przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k. p. c. Sąd nadał wyrokowi - w części zasądzającej alimenty - rygor natychmiastowej wykonalności (pkt 5 wyroku).