Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2023 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Agata Makowska-Boniecka

Protokolant – st. sekretarz sądowy B. M.

przy udziale oskarżyciela publ. – M. B.

po rozpoznaniu w dniu 20/10/2023 roku

sprawy z wniosku Komendy Powiatowej Policji w C.

przeciwko:

W. L. (L.)

s. H. i R. z d. K.

ur. (...) w G.-D.

obwinionemu o to, że:

w dniu 6 czerwca 2023 roku około godziny 16:20 na drodze krajowej nr(...)w miejscowości G. na wysokości nr 25 kierując pojazdem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie zastosował się do znaku pionowego B-25 „zakaz wyprzedzania”,

tj. o wykroczenie z art. 92b k.w.

orzeka:

uznaje obwinionego W. L. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 92b k.w. i za to na podstawie art. 92b k.w. wymierza mu karę 1.500 zł (jednego tysiąca pięciuset złotych) grzywny;

wymierza obwinionemu opłatę sądową w kwocie 150,- (sto pięćdziesiąt) złotych oraz zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120,- (sto dwadzieścia) zł tytułem zryczałtowanej równowartości wydatków postępowania.

Sygn. akt: II W 194/23

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2023 roku funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w C. z Ogniwa Ruchu Drogowego post. M. Z. i st. sierż. R. K. pełnili służbę. Podczas patrolu jadąc oznakowanym radiowozem w kierunku T. na drodze krajowej nr (...) za miejscowością G. ok. godz. 16:20 zauważyli jadący przez nimi pojazd S. (...) o nr rej. (...), którego kierujący nie zastosował się do znaku zakazu wyprzedzania i wbrew niemu wyprzedził samochód osobowy. Manewr wyprzedzania rozpoczął i zakończył w miejscu, gdzie obowiązuje znak poziomy „linia przerywana”, przed zjazdem do firmy S. (...)Dokonano zatrzymania pojazdu na stacji paliw Lotos przed miejscowością S.. Gdy funkcjonariusz podchodził do pojazdu kierujący nim W. L. uchylił szybę i od razu zaczął wymachiwać rękoma oświadczając, że żadnego mandatu nie przyjmie, zachowywał się arogancko i prezentował lekceważący stosunek do popełnionego wykroczenia.

Na odcinku drogi krajowej (...)patrząc z kierunku od C. do T. pomiędzy skrzyżowaniem z obwodnicą C. (droga wojewódzka (...) aż do skrzyżowania z drogą w prawo na wysokości stacji Lotos obowiązuje zakaz wyprzedzania usankcjonowany znakiem pionowym B-25. Na całym w/w odcinku znak B-25 jest powtarzany: za skrzyżowaniem w prawo na Z., następnie za skrzyżowaniem w lewo na R.. Na drodze umieszczono również oznakowanie poziome, miejscami jest to linia podwójna ciągła, miejscami przerywana. Przed zjazdem do firmy S. (...) znajduje się po prawnej stronie zjazd w drogę gruntową, nieoznakowany jako skrzyżowanie. Manewru wyprzedzania obwiniony dokonał za skrzyżowaniem w lewo na R., przed zjazdem do firmy S. (...) a więc w miejscu, gdzie obowiązywał znak pionowy B-25 zakaz wyprzedzania oraz poziomo linia przerywana. W/w stan faktyczny odzwierciedla poniższy zrzut mapy z strony G. M.:

Poniżej: Zrzut ekranu z nagrania z wideo rejestratora obwinionego (konkretnie – umiejscowienie znaku B-25 bezpośrednio przed miejscem wykonania przez obwinionego manewru wyprzedzania)

Dowody : częściowo wyjaśnienia obwinionego W. L. - k. 36v-37v, zeznania świadka M. Z. - k. 3-4, 38, nagranie z wideo rejestratora – k. 18 i 25, notatka urzędowa - k. 1-2, zrzuty ekranu k. 27-30, rzut mapy odcinka drogi (...) ze strony G. M. k. 31.

W toku czynności wyjaśniających obwiniony W. L. nie złożył wyjaśnień, natomiast na rozprawie głównej nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że miał prawo wykonać w tym miejscu manewr wyprzedzania poprzedzającego go samochodu osobowego, gdyż w tym miejscu skończyła się już podwójna linia ciągła i zaczęła się linia przerywana.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego tylko co do okoliczności bezspornych i znajdujących potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, natomiast odrzucił je w zakresie, w jakim obwiniony nie przyznał się do winy i kwestionował swoje sprawstwo. Linia obrony, zgodnie z którą obwiniony miał prawo wybrać, które z zamieszczonych na drodze znaków go obowiązują, a które nie (tzn. że skoro linia pozioma była przerywana, to nie obowiązywał go już znak B-25), jest po prostu nie do przyjęcia.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach bezpośredniego świadka zdarzenia M. Z.. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, albowiem brak było podstaw, by kwestionować ich treść, gdyż poza wewnętrzną spójnością wyróżniały się one także tym, że układały się one w logiczny, uzupełniający się ciąg. Z jego zeznań wynikało, że obwiniony złamał zakaz wyprzedzania ustanowiony znakiem B-25. Zdaniem Sądu zeznania funkcjonariusza Policji w omówionym wyżej zakresie stanowią w pełni wiarygodne i obiektywne źródło dowodowe, zaś okoliczności zdarzenia znajdują potwierdzenie w notatce urzędowej sporządzonej bezpośrednio po zdarzeniu oraz w niebudzącym wątpliwości, a dostarczonym przez samego obwinionego nagraniu z urządzenia zamontowanego w jego pojeździe, którego autentyczności nikt nie kwestionował. Sąd nie dopatrzył się też innych powodów, które podważałyby wiarygodność zeznań funkcjonariusza Policji. Świadek ten jest osobą obcą dla obwinionego i nie miał żadnego interesu w tym, aby najpierw udać się w pościg za niewinnym kierowcą, a potem jeszcze w postępowaniu wyjaśniającym i przed Sądem bezpodstawnie obciążać go i pomawiać o takie zachowanie, które w rzeczywistości nie miało miejsca. Nawet jeśli funkcjonariusz w zeznaniach pomylił się twierdząc, że kierowca zakończył manewr już na linii podwójnej ciągłej, to nie miało to znaczenia w niniejszej sprawie. Sąd w konsekwencji przeprowadzenia całego przewodu sądowego nie miał wątpliwości, że na nagraniu uwidoczniono dokładnie moment popełnienia wykroczenia przez obwinionego, a także to, że oznakowanie drogi w miejscu popełnienia wykroczenia w sposób prawidłowy zabraniało kierującym pojazdami silnikowymi wyprzedzania pojazdów silnikowych wielośladowych.

Sąd uwzględnił dokumenty zgromadzone w sprawie w postaci notatki urzędowej, nie znajdując podstaw do podważenia waloru ich wiarygodności. Sąd uwzględnił także screeny z nagrania autorstwa obwinionego i nagranie z urządzenia wideo rejestratora obwinionego – z powodów wskazanych wyżej.

Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika wprost, że obwiniony w dniu 6 czerwca 2023 roku około godziny 16:20 na drodze krajowej nr(...)w miejscowości G. na wysokości nr (...) kierując pojazdem marki S. (...) o numerze rejestracyjnym(...) nie zastosował się do znaku pionowego B-25 „zakaz wyprzedzania”. W miejscu podjętego przez obwinionego manewru obowiązywał znak B-25 "zakaz wyprzedzania", który zabrania kierującym pojazdami silnikowymi wyprzedzania pojazdów silnikowych wielośladowych. Wbrew twierdzeniu obwinionego zakaz ten nie mógł zostać uchylony linią przerywaną na jezdni, a jedynie znakiem odwołującym go albo następnie występującym skrzyżowaniem (tj. skrzyżowaniem w ten sposób oznakowanym, a nie nieoznakowanym wjazdem w drogę gruntową). Linia przerywana na jezdni nie oznacza bowiem „pozwolenia na wyprzedzanie” (i to wbrew obowiązującemu znakowi pionowemu), ale dozwala na najechanie na nią, np. w celu ominięcia przeszkody na drodze, czy też wyprzedzenia pojazdu jednośladowego. Przykładowo wielu kierowców zadaje sobie w sytuacji ustawienia znaku B-25 pytanie, czy może ominąć stojący na drodze autobus. Wszystko zależy od rodzaju oznakowania poziomego. Jeśli na drodze jest namalowana podwójna linia ciągła, a ominięcie autobusu wymusi najechanie na nią - jest to surowo zabronione. W przedmiotowej sprawie obwinionemu przy namalowanej linii przerywanej wolno byłoby ominąć stojący autobus, ale już nie – wyprzedzić jadący przed nim pojazd wielośladowy.

Sąd uznał, iż obwiniony winien jest popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 92b k.w. Zgodnie z tym przepisem kto, prowadząc pojazd mechaniczny, nie stosuje się do zakazu wyprzedzania określonego ustawą lub znakiem drogowym, podlega karze grzywny nie niższej niż 1000 złotych.

Ustalając rodzaj i wymiar kary Sąd wziął pod uwagę szkodliwość społeczną czynu, rodzaj naruszonych obowiązków, okoliczności zdarzenia, stopień winy obwinionego. Wymierzając obwinionemu karę, Sąd kierował się przesłankami zawartymi w art. 33 k.w. Kara ta nie jest nadmiernie surowa, ale jednocześnie w pełni adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu obwinionego. Jest oczywistym bowiem, że każdy kierujący pojazdem mechanicznym zobowiązany jest do przestrzegania zakazu wyprzedzania określonego znakiem drogowym bez względu na to, czy jego lokalizację postrzega jako słuszną. W niniejszej sprawie Sąd zważył brak podstaw do wymierzenia obwinionemu kary grzywny w minimalnej kwocie 1.000 zł, z uwagi na fakt, że w sprawie nie było żadnych okoliczności łagodzących. Obwiniony jest zawodowym kierowcą, a od takiej osoby szczególnie wymaga się znajomości przepisów prawa o ruchu drogowym i ich respektowania. Ponadto stopień winy i społecznej szkodliwości czynu był stosunkowo wysoki, gdyż obwiniony popełnił wykroczenie umyślnie, widząc jadący za nim radiowóz, nie wyraził ani krztyny refleksji nad swoim zachowaniem i skruchy. Do końca brnął w swoją błędną interpretację, nie miał krytycznego stosunku do popełnionego wykroczenia. Mając zaś nas uwadze dobrą sytuację finansową obwinionego, Sąd uznał za zasadne wymierzenie mu kary grzywny w wysokości 1.500 zł.

Sąd orzekł o kosztach postępowania w oparciu o art. 119 k.p.w. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k. i art. 118 k.p.w. Skazany na karę grzywny jest zgodnie z art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zobowiązany uiścić opłatę w wysokości 10%, nie mniej jednak niż 30 zł. W myśl przepisu art. 118 § 1 k.p.w. w razie skazania, obwinionego obciąża się zryczałtowanymi wydatkami postępowania oraz innymi należnościami, o których mowa w § 3, jeżeli należności takie powstały w postępowaniu. Zgodnie z § 3 art. 118 k.p.w. wydatki wykładane przez Skarb Państwa mają charakter zryczałtowany. W przedmiotowej sprawie obwiniony z uwagi na skazanie winien uiścić kwotę 100,- zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania sądowego zwyczajnego i 20,- zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania wyjaśniającego (zgodnie z § 2 i § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2017, poz. 2467 ze zm.). Jednocześnie Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia obwinionego od kosztów, czyli do skorzystania z wyjątku od reguły określonej w art. 118 § 1 k.p.w., albowiem w ocenie Sądu ich uiszczenie nie jest zbyt uciążliwe dla obwinionego ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów (por. art. 624 § 1 k.p.k.). Obwiniony ma stałe źródło dochodu w wysokości 6.000,- zł netto miesięcznie.