Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 271/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

P. Z.

w dniu 04 maja 2024 r. około godz. 11:00 w K. w gminie U. kierował samochodem osobowym marki O. o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym po drodze szutrowej prowadzącej przez wał przeciwpowodziowy do drogi publicznej
nr (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym
o godz. 11:03 – 0,68 mg/l, o godz. 11:18 – 0,71 mg/l, o godz. 11:42 – 0,76 mg/l i o godz. 11:57 – 0,749 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. Z. w dniu 4 maja 2024 roku około godz. 11:00
w K. w gminie U. w ruchu lądowym po drodze szutrowej prowadzącej przez wał przeciwpowodziowy do drogi publicznej nr (...) prowadził pojazd mechaniczny marki O. o numerze rejestracyjnym (...)
w stanie nietrzeźwości określonym w wyniku badania Alkometrem A 2.0/04 oraz A. 6020 plus na: 0,68 mg/l (I pomiar), 0,71 mg/l (II pomiar), 0,76 mg/l (trzeci pomiar), 0,749 mg/l (czarty pomiar) alkoholu w wydychanym powietrzu.

Właścicielem samochodu osobowego marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) jest H. S..

Droga publiczna o numerze (...) w miejscowości K. jest drogą gminną.

Oskarżony P. Z. nie był uprzednio karany.

1.  Notatka urzędowa KPP
w C.

2.  Protokół badania stanu trzeźwości

3.  Świadectwo wzorcowania

4.  Wyjaśnienia oskarżonego

5.  Zeznania świadka R. U.

6.  Zeznania świadka R. C. (1)

7.  Fotografie
z G. M.

8.  Rejestr połączeń

9.  Umowa sprzedaży

10.  Informacja
z (...)

11.  Pismo
z (...) ubezpieczenia

12.  Notatka urzędowa KPP
w C.

13.  Pismo
z Gminy U.

14.  Mapa ewidencyjna

15.  Karta karna

1-2

3-3v,5-5v

4-4v, 6-6v

11, 72v

29-29v,

76-76v

73

71

12

43

35

40

33

69

18

34

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

-

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu
z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Notatka urzędowa KPP
w C., protokół badania stanu trzeźwości, świadectwo wzorcowania, fotografie z G. M., rejestr połączeń, informacja (...), pismo (...) ubezpieczenia, pismo Gminy U., mapa ewidencyjna, karta karna, umowa sprzedaży

Wyjaśnienia oskarżonego P. Z.

Zeznania świadka R. U.

Zeznania świadka R. C. (1)

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów. Ich autentyczność i wiarygodność nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości Sądu. Dokumenty zostały sporządzone w prawidłowy sposób, przez osoby posiadające ku temu stosowne uprawnienia. Dowody nieosobowe zostały zabezpieczone prawidłowo, stosownie do regulacji określających ich formę i treść, stanowiąc tym samym wierne odzwierciedlenie okoliczności w nich opisanych. Dowody prywatne nie były kwestionowane przez strony.

Przy ustaleniu stanu faktycznego Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego wyłącznie odnośnie do okoliczności bezspornych w zakresie, w jakim są zgodne ze zgromadzonym w sprawie pozostałym materiałem dowodowym, tj. zeznaniami świadków i dowodami z dokumentów urzędowych, co w zasadzie sprowadza się do ustalenia, iż oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości.

Sąd w pełni podzielił zeznania świadka co do okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego. Podniesione okoliczności znajdują potwierdzenie w równie wiarygodnych dokumentach urzędowych. Zeznania są pozbawione wewnętrznych sprzeczności. Oskarżony kwestionował zeznania świadka co do prowadzenia pojazdu po drodze gminnej oraz obecności innych pojazdów. Sąd dał jednak wiarę zeznaniom świadka, gdyż są one spójne i logiczne. Brak podstaw by kwestionować wiarygodność funkcjonariusza Policji, który nakreślił przebieg interwencji
z udziałem oskarżonego podjętej w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka w zakresie w jakim potwierdził fakt rozmowy telefonicznej z oskarżonym w dniu zdarzenia oraz tego, że po telefonie oskarżonego przyjechał na miejsce zdarzenia, ponieważ korespondują z pozostałym, zgromadzonym materiałem dowodowym.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

4.

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka R. C. (1)

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do winy
i złożył wyjaśnienia (k. 11 akt). Podczas rozprawy głównej oskarżony także nie przyznał się do winy i złożył wyjaśnienia(k. 72v).

Linia obrony oskarżonego w niniejszej sprawie zmierzała do odparcia zarzutów poprzez próby wykazania, iż jego zamiarem nie było wjeżdżanie na drogę publiczna a jedynie wjechanie na wał przeciwpowodziowy, zostawienie tam pojazdu i wracanie do domu z kolegą, któremu miał pomóc naprawić maszyny rolnicze. Jednocześnie oskarżony wskazywał, że wał przeciwpowodziowy jest miejscem wyłączonym z ruchu pojazdów, więc jadąc nim nie popełniał przestępstwa.

Oskarżony zarówno w trakcie postępowania przygotowawczego, jak
i w toku rozprawy głównej konsekwentnie wyjaśniał, że prowadził pojazd mechaniczny po spożyciu kilku piw, wyłącznie po drodze gruntowej (wjechał na wał przeciwpowodziowy przez łąki) i nie zamierzał wjeżdżać na drogę publiczną. Oskarżony zaprzeczał obecności innych pojazdów oraz możności dostrzeżenia przez funkcjonariuszy Policji przebiegu trasy. Wskazać należy, że jego wyjaśnienia pozostają w sprzeczności z zeznaniami funkcjonariusza Policji, który wskazał, że podjęta przez niego interwencja wiązała się z tym, że dostrzegł kilka pojazdów jadących od strony wału. Z tego powodu wjechał na drogę o numerze (...) i dojeżdżając do wału przeciwpowodziowego dostrzegł poruszający się pojazd oskarżonego.

Oceniając wiarygodność wyjaśnień oskarżonego należy też wskazać na rejestr połączeń ze świadkiem R. C., które wskazują na to, że oskarżony kontaktował się z kolegą po raz pierwszy o godz. 09:01, następnie zaś dopiero o godz. 11:05, zatem już po interwencji Policji. Zatem nie można dać wiary oskarżonemu, że jechał na wał aby spotkać się tam z kolegą, skoro połączenie nawiązał z nim dopiero w trakcie interwencji. Należy zwrócić także uwagę na to, że odległość od miejsca połowu ryb wskazanego przez oskarżonego, do miejsca zatrzymania wynosi kilkaset metrów. Nie ma zatem żadnego racjonalnego uzasadnienia jego twierdzenie, że odległość tę musiał przemierzyć pojazdem aby spotkać się z kolegą. Mógł i powinien w takiej sytuacji podejść do drogi a nie wjeżdżać na wał przeciwpowodziowy. Ponadto, jak wynika z treści zeznań świadka R. U., podczas interwencji oskarżony oświadczył, iż gdyby wiedział, że funkcjonariusze będą w tym miejscu, wówczas pojechałby inną drogą, jak też wskazał, że często wracał z ryb samochodem będąc pod wpływem alkoholu. Co także istotne, w jej trakcie nie wspominał funkcjonariuszom o tym, że czekać ma na kogoś na wale. Te okoliczności w sposób jednoznaczny wskazują, że oskarżony zamierzał wracać do domu drogą (...) lecz został zatrzymany.

Świadek wskazał, że przyjechał po oskarżonego w dniu zdarzenia ponieważ oskarżony miał mu pilnie pomóc w naprawie maszyny i umówili się na wale przeciwpowodziowym. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka w zakresie w jakim próbował on przekonać Sąd, że umówił się z oskarżonym w miejscu zatrzymania o jedenastej, aby odebrać go z ryb. Wykaz połączeń wskazuje, że tego dnia kontaktował się on z oskarżonym około godziny 9.00, kolejne połączenie nastąpiło dopiero po godzinie 11.00 a więc po interwencji. Zeznania świadka są zatem niespójne. Z jednej strony wskazywał, ze naprawa była pilna dlatego chciał skorzystać z pomocy oskarżonego, z drugiej strony zaś umówił się z nim po kilku godzinach Ponadto w chwili otrzymania telefonu od oskarżonego znajdował się w domu, a nie w drodze po kolega, a nadto w swoich pierwszych wyjaśnieniach oskarżony wskazał wprost, że po interwencji zadzwonił do świadka i poprosił, aby ten pomógł mu zabrać samochód.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

I.

P. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Na podstawie zebranego materiału dowodowego Sąd uznał, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., oskarżony kierował samochodem osobowym marki O. o numerze rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym po drodze szutrowej prowadzącej przez wał przeciwpowodziowy do drogi publicznej numer (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym o godz. 11:03 – 0,68 mg/l, o godz. 11:18 – 0,71 mg/l,
o godz. 11:42 – 0,76 mg/l i o godz. 11:57 – 0,749 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Zgodnie z cytowanym przepisem, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Przedmiotem ochrony jest tutaj bezpieczeństwo w ruchu lądowym, powietrznym i wodnym, przy czym przestępstwo może być popełnione przez każdego, kto jest zdolny do ponoszenia odpowiedzialności karnej.

Stanem nietrzeźwości w rozumieniu art. 115 § 16 k.k. jest stan, w którym zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub stan, w którym zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Do wyczerpania znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. wystarczy samo prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Nie ma przy tym znaczenia, czy kierując pojazdem naruszył jeszcze inne przepisy ruchu drogowego, czy też nie. Popełnione ono zostaje, umyślnie, w momencie gdy pijany kierowca prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym.

Oskarżony działał umyślnie - wiedząc, że spożywał alkohol wsiadł do samochodu i nim kierował. Miał też pełną świadomość, że spożyty alkohol może negatywnie oddziaływać na jego zdolność do kierowania samochodem i że prowadzenie przez niego samochodu w takim stanie stwarza realne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Czyn przypisany oskarżonemu jest niewątpliwie przez niego zawiniony. Można mu przypisać winę w czasie jego popełnienia, albowiem uzasadnionym było w konkretnej sytuacji wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie przyczyny, które odmowę takiego zachowania uzasadniałyby.

Na gruncie niniejszego postępowania istotne okazało się zdefiniowanie pojęcia: „ruch lądowy”. Oskarżony bowiem nie zaprzeczał, iż prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, lecz podnosił, że prowadził go po drodze gruntowej, nie w ruchu lądowym.

Podstawowym kryterium ruchu drogowego jest miejsce jego odbywania. Istotnego znaczenia nabiera określenie elementów miejsca, które może być uznane za takie, w którym odbywa się ruch drogowy. Poza dyskusją jest, że takimi miejscami są drogi publiczne, strefy zamieszkania i strefy ruchu, na co jednoznacznie wskazuje treść art. 1 ust. 1 pkt 1 p.r.d., z którego wynika, że ustawa ta określa zasady ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu. Takimi miejscami są też drogi wewnętrzne, którymi – zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych są drogi, drogi rowerowe, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg . Na drogach tych stosuje się przepisy Prawa
o ruchu drogowym.

Ruch drogowy dotyczy jednak również miejsc ogólnie dostępnych dla ruchu pojazdów, czyli miejsc dostępnych dla nieokreślonego kręgu kierujących pojazdami lub innych uczestników. Nie chodzi przy tym o ruch pojazdów mogący odbywać się tylko sporadycznie w miejscu, które nie jest powszechnie dostępne, lecz o ruch w miejscu powszechnie dostępnym, służącym ogólnie lub lokalnie komunikacji. Nie ma znaczenia formalny status tego miejsca. Nie musi to być droga publiczna (wyrok SN z 10.03.1964 r. IV K 1296/61).

O tym, czy określona droga może być zaliczona się do zawartego w art. 178a § 1 k.k. znamienia miejsca decyduje faktyczna jej dostępność i fakt, czy ruch drogowy na niej się odbywa. Z pewnością zaliczone do tej grupy nie mogą być drogi czy miejsca, na których nie odbywa się ruch powszechny, a jedynie ruch wąskiego, dopuszczonego do niego grona osób, np. podwórko posesji ( por. postanowienie SN z 7.05.2024 r., V KK 142/24, LEX nr 3711606.). Droga po której poruszał się oskarżony takich ograniczeń nie posiada, skoro w dniu zdarzenia poruszało się nią wiele pojazdów, a nadto w miejscu zatrzymania przekształcała się ona w drogę gminna o numerze (...) - co uzasadniało uznanie, że odbywa się na niej ruch lądowy, a więc możliwe jest popełnienie przestępstwa z art. 178a § k.k.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

-

-

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

3.4. Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

3.5. Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. Z.

I.

II.

III.

IV.

V.

VI.

VII.

Uznając oskarżonego za winnego Sąd na mocy art. 178a § k.k. wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd miał na uwadze dyrektywy ujęte w treści art. 53 k.k. Sąd wziął pod uwagę motywację oskarżonego, sposób jego zachowania, w szczególności zaś, iż przypisany czyn popełnił w sposób umyślny.

Sąd miał na względzie to, iż swoim zachowaniem naruszył on jedno z istotniejszych dóbr podlegających ochronie prawnej jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Oczywistym jest, że im większy stopień nietrzeźwości kierującego pojazdem mechanicznym, tym większe zagrożenie stwarza on dla bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego, a tym samym wyższy jest stopień szkodliwości jego zachowania. W niniejszej sprawie badania oskarżonego wykazały kolejno: 0,68 mg/l, 0,71 mg/l, 0,76 mg/l, 0,749 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Zawartość alkoholów wydychanym powietrzu przekroczyła u oskarżonego prawie trzykrotnie dolną granicę określającą stan nietrzeźwości.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę okoliczności obciążające: znaczny stopień winy oskarżonego, który umyślnie popełnił przypisany mu czyn; znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, na który składa się rodzaj dobra prawnego naruszonego przez oskarżonego, skutki jego zachowania, a przede wszystkim wysoki stopień stężenia alkoholu. Z drugiej strony należało również uwzględnić rodzaj pojazdu, jakim kierował, miejsce, w którym popełnił przestępstwo i dystans jaki przebył, bo elementy te rzutują na skalę stworzonego zagrożenia. Oskarżony poruszał się samochodem osobowym, po drodze niższej kategorii, w terenie wiejskim i pokonał niewielki dystans. Z tego względu wymierzono mu karę bliższą dolnej granicy zagrożenia, tj. 3 miesięcy pozbawienia wolności. Na korzyść zaliczono dotychczasową niekaralność oskarżonego.

Właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz postawa prezentowana w postępowaniu karnym uzasadniały przekonanie, że wobec oskarżonego można zastosować warunkowe zawieszenie wykonania kary. Oskarżony nie jest sprawcą zdemoralizowanym, a jego resocjalizacja skutecznie powieść może się w warunkach pozaizolacyjnych.

Zdaniem Sądu tak ukształtowana kara wpłynie na oskarżonego wychowawczo i zapobiegnie popełnieniu ponownych czynów w przyszłości, dając jemu tym samym wyraźny sygnał dla braku pobłażliwości przy dalszym wchodzeniu przez niego w konflikt z prawem. Dwuletni okres próby pozwoli na weryfikację i ocenę prognozy kryminologicznej.

Celem motywowania oskarżonego do zmiany swojego dotychczasowego zachowania, Sąd na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał go w okresie próby pod dozór kuratora. Wskazać bowiem należy, że popełniony przez niego czyn był występkiem umyślnym, oskarżony świadomie i celowo wsiadł do pojazdu znajdując się pod znacznym wpływem alkoholu, zatem zachowanie oskarżonego winno być kontrolowane.

W związku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary wobec oskarżonego Sąd zobowiązał go także do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, biorąc pod uwagę, że właśnie pod jego wpływem popełnił przestępstwo (art. 72 § 1 pkt 5 k.k.)

Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 złotych.

Mając na uwadze to, że pomiar podczas interwencji wykazał 0,76 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu Sad, uwzględniając treść art. 178a § 5 k.k. orzekł przepadek równowartości pojazdu w kwocie 900,00 zł (dziewięciuset złotych 00/100), w oparciu o przedłożoną umowę sprzedaży pojazdu (k. 43 akt).

Sąd orzekł także zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Mając na uwadze treść art. 42 § 2 k.k. orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w przedmiotowej sprawie było obligatoryjne.

5. INNE ROSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

1.  Przytoczyć okoliczności

-

-

-

-

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

O koszach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwalniając oskarżonego w całości z ich ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa. Sąd miał na uwadze sytuację materialną oskarżonego, tj. fakt, iż jest osobą schorowaną, są
w stosunku do niego prowadzone postępowania egzekucyjnego, a jego sytuacja materialna jest trudna ze względu na kredyt hipoteczny.

8. PODPIS

(...)/12/2024 r.

SSR Agnieszka Knade-Plaskacz