Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 228/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

2

K. L. (1)

w dniu 8 lutego 2020 roku około godziny 23.40 w L., będąc na prywatnej posesji przy ul. (...), groził M. K. (1) pozbawieniem życia, wymachując przy tym w jego kierunku pięściami, co wzbudziło u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę, że groźby te zostaną spełnione, tj. popełnił przestępstwo z art. 190 § 1 kk

w dniu 8 lutego 2020 roku około godziny 23.40 w L., będąc na prywatnej posesji przy ul. (...) umyślnie zerwał wiszący nad drzwiami kinkiet ścienny, powodując straty w kwocie 50 zł na szkodę M. K. (1), tj. popełnił wykroczenie określone w art. 124§1 k.w.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. L. (1) w dniu 8 lutego 2020 roku około godziny 23.40 w L., udał się na posesję przy ul. (...), ponieważ M. K. nie zapłacił należnego wynagrodzenia jego bratu P. L. (1). Znajdował się w tym czasie pod wpływem alkoholu.

Podczas awantury K. L. (1) groził M. K. (1) pozbawieniem życia, wymachując przy tym w jego kierunku pięściami, co wzbudziło u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę, że groźby te zostaną spełnione,

K. L. (1) umyślnie zerwał wiszący nad drzwiami kinkiet ścienny, powodując straty w kwocie 50 zł na szkodę M. K. (1).

Wezwani na miejsce funkcjonariusze nie zauważyli zniszczonych drzwi a jedynie zniszczony kinkiet.

Obecny na miejscu K. G. zabrał K. L. (1) do jego domu.

Wyjaśnienia oskarżonego

K. L. (1)

Częściowo zeznana M. K. (1)

Nagranie

Zeznania

A. K. (1) A. K. (2)

B. W. (1) B. K. (1)

Notatki i kopie notatnika służbowego

Zeznania K. G.

k. 147

78-80

k.165

k.167

166

164

k. 41-42,

k. 44-45,

1,2,

20-40

k. 169

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

P. L. (1)

w dniu 7 lutego 2020 roku około godziny 20:30 w L., będąc na prywatnej posesji przy ul. (...), groził M. K. (1) pozbawieniem życia, kierując do niego słowa wulgarne, co wzbudziło u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę, że groźby te zostaną spełnione.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Groził M. K. (1) pozbawieniem życia, kierując do niego słowa wulgarne,

groźby wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione

Zeznania M. K. (1)

k. 165

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.

1.1. 

1.2

1.1.

1.1.

Wyjaśnienia

P. L. (1)

Wyjaśnienia

K. L. (1)

Zeznania A. K. (3)

Zeznania

A. K. (2)

Zeznania K. G.

Zeznania

B. W. (1) i

B. K. (1)

Zeznania M. K. (1)

Zeznania

A. K. (1)

Nagranie

Karty karne

Notatki urzędowe

kopie notatnika służbowego Dane osobopoznawcze

Wyjaśnienia logiczne, konsekwentne. Oskarżony w toku całego postępowania wskazywał, że w dniu zdarzenia nie groził pokrzywdzonemu. Jego zeznania znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach A. K. (3), będącej rodziną pokrzywdzonych, która wskazała, że przyjeżdżając pod posesję M. K. oskarżony chciał jedynie odzyskać wynagrodzenie a z M. K. nawet nie rozmawiał. Jego wyjaśnienia pozostają w zgodzie także z zeznaniami A. K. (1), która wskazała, że rzeczywiście dała oskarżonemu jedynie niewielką część należnego mu wynagrodzenia (200 zł) żeby się odczepił, a oskarżony w wulgarny sposób to skwitował. Oskarżony jednak nie groził jej synowi i właściwie z nim nie rozmawiał.

Wyjaśnienia nie są spójne, oskarżony zmieniał linię obrony w trakcie procesu, trzeba także uwzględnić że znajdował się on pod wpływem alkoholu, więc zapewne nie pamięta szczegółów zdarzenia. W zasadniczych kwestiach (przebywanie na miejscu zdarzenia, cel wizyty) jego zeznania znajdują potwierdzenie w innych dowodach – w szczególności w notatkach sporządzonych przez funkcjonariuszy, załączonym nagraniu, zeznaniach świadków w tym K. G.. Z zeznań tych wynika, że oskarżony dniu 8 lutego 2020 roku około godziny 23.40, udał się na posesję przy ul. (...) w L., ponieważ M. K. nie zapłacił należnego wynagrodzenia jego bratu P. L. (1). Wszedł na posesję i awanturował się uderzać w drzwi, niszcząc kinkiet i wygrażając rodzinie K..

Zeznania świadka są wiarygodne, świadek jest kuzynką pokrzywdzonego M. K. i wskazywała w sposób stanowczy i konsekwentny, że P. L. (1) w dniu zdarzenia nie groził M. K. a jedynie rozmawiał z jego matką. Co więcej świadek wskazała, że nie było z nimi trzeciego z braci L. – P.. Jej zeznania są logiczne i spójne z wersją oskarżonego P. L. (1). Znajdują także potwierdzenie w wyjaśnieniach matki pokrzywdzonego M. K. – A. K. (1)

Świadek potwierdziła, że policja interweniowała dwukrotnie na posesji w dniach 7 i 8 lutego 2020 roku. Nie widziała uszkodzonych drzwi wejściowych a jedynie kinkiety, ale nie pamiętała szczegółów. Wskazywała także, że nie słyszała gróźb ze strony oskarżonego a jedynie nawoływanie do otwarcia drzwi. W pozostałym zakresie jej zeznania nie wniosły wiele do wyjaśnienia stanu faktycznego.

Zeznania jasne, spójne, logiczne. Wiarygodne. Znajdują potwierdzenie w zeznaniach funkcjonariuszy policji.

Zeznania jasne, spójne, logiczne. Funkcjonariusze zeznawali na znane im okoliczności, które ujawnione zostały w ramach wykonywanej przez nich pracy.

Zeznania świadka Sąd uznał za zasadniczo nieobiektywne i niespójne z innymi dowodami, w tym z zeznaniami jego matki. Świadek zmieniał zeznania w toku postępowania, wskazywał, że oskarżeni popełnili także inne przestępstwa (zniszczyli mu w dniu zdarzenia pojazd) choć nie znaleziono dowodów pozwalających na przypisanie im winy. Co więcej, w ocenie Sądu dążył on do zwiększenia wartości szkód poczynionych przez oskarżonych i w tym celu wyolbrzymiał ich złe zachowania. Wskazuje na to np. fakt że podczas interwencji w dniu 8 lutego funkcjonariusze nie dostrzegli żadnych zniszczeń drzwi wejściowych a jedynie zbitą lampę. ( vide k. 41 – zeznania B. W. ) Co więcej, jego zeznania dotyczące zarówno przebiegu zdarzeń, jak i osób uczestniczących w nich oraz poczynionych przez K. L. (1) zniszczeń nie znajdują potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowy. Nie została sporządzona żadna dokumentacja fotograficzna dotycząca zniszczeń. Dlatego w swoich ustaleniach Sąd opierał się na tych jego twierdzeniach, które dały się albo logicznie uzasadnić, albo które zostały potwierdzone przez inne źródła dowodowe. Z tego też względu między innymi Sąd nie przyjął wartości zniszczeń wskazanych przez oskarżyciela, albowiem opierały się one na niezweryfikowanych twierdzeniach M. K. pozostających w sprzeczności z innymi dowodami. Wskazać także należy, że świadek na rozprawie wskazał kilkukrotnie, że nie obawiał się P. L. (1) jedynie bał się zachowania K. L. (1).

Zeznania są wiarygodne jedynie w zakresie w jakim zostały złożone na rozprawie. Zeznania składane w toku postępowania nie mogą zostać uznane za wiarygodne albowiem, podobnie jak w przypadku M. K., jego matka także zmieniała zeznania w sposób niespójny i niejasny. Dotyczy to np. obecności P. L. (2) na miejscu darzenia. Jak wskazują inne dowody np. zeznania P. L. (2) i A. K. (3) i wyjaśnienia P. L. (1) nie było go w tym czasie na miejscu. Co więcej świadek na rozprawie wskazywała że przy bramie był tylko oskarżony P. L. (1) a dopiero po odczytaniu zeznań przypomniała sobie o innym oskarżonym, wskakując jednocześnie, że wie że ma on alibi. Oznacza to, że świadek celowo starała się na etapie postępowania przygotowawczego kierować podejrzenia wobec osób nie znajdujących się w miejscu zdarzenia. W ocenie Sądu świadek starała się zeznawać w sposób pozwalający na skierowanie zarzutów względem braci L. w tym celu, by przestali oni domagać się pieniędzy od jej syna (który zresztą obecnie ogłosił upadłość konsumencką, co sam przyznał, a co pozwala sądowi uznać, że w okresie objętym zarzutem nie wywiązywał się on ze swoich licznych zobowiązań finansowych).

Wiarygodne i niekwestionowane przez strony.

Dokumenty te nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania

B. K. (2)

k. 59-60

Zeznania nie wniosły nic do sprawy, świadek nie był w chwili zdarzenia na miejscu .

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

3

K. L. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie przypisane oskarżonemu K. L. (1) w punkcie II części wstępnej wyroku wyczerpuje zespół ustawowych znamion przestępstwa z art.190 §1 kk. Przestępstwa z tego artykułu dopuszcza się ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Groźba zawiera więc zapowiedź popełnienia przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego, a dla jej bytu nie jest istotny rodzaj przestępstwa, ani cel dla jakiego się grozi. Grożenie komuś jest zachowaniem intencjonalnym, zmierzającym do wywołania obawy. Dla uznania sprawstwa przestępstwa z art.190 §1 kk nie jest konieczne wykazanie zamiaru realizacji swojej groźby przez grożącego, wystarczy jedynie, że groźby te wzbudzają uzasadnioną obawę u osoby, w stosunku do której są wypowiedziane. Sąd Najwyższy trafnie uznał, że groźba karalna może być wyrażona przez każde zachowanie się sprawcy (zapowiedź słowna, zawarta w piśmie, wyrażona gestem), jeżeli uzewnętrznia ono w sposób niewątpliwy groźbę popełnienia przestępstwa (zob. wyrok SN z dnia 24 sierpnia 1987 r., I KR 225/87, OSNKW 1988, nr 3, poz. 21).

W realiach sprawy oskarżony K. L. (1) udał się na posesję i wygrażał M. K., że go zabije. Znajdował się przy tym w stanie nietrzeźwości i był agresywny oraz pobudzony. Zachowanie takie pokrzywdzony jednoznacznie odebrał, jako groźbę. Przy czym odczucie pokrzywdzonego w tej sytuacji należy uznać za uzasadnione okolicznościami w jakich miało miejsce. W reakcji na zachowanie oskarżonego pokrzywdzony wezwał policję i złożył zawiadomienie o przestępstwie. Funkcjonariusze potwierdzili, że oskarżony nawet po ich przyjeździe nadal uderzał w drzwi i wykrzykiwał w stronę pokrzywdzonego.

Przepisy art.66 §1 kk stanowią, iż sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy, niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Oceniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd wziął pod uwagę katalog okoliczności o tym decydujących, tj. rodzaj i charakter naruszonego dobra (poczucie bezpieczeństwa, jako wolność od strachu przed popełnieniem przestępstwa), rozmiar wyrządzonej szkody (poziom zastraszenia pokrzywdzonego, który jak wynika z nagrania nie był znaczny), sposób i okoliczności popełnienia czynu (krótki czas trwania przestępnego zachowania), oraz motywację sprawcy (motywacja wskazująca na chęć pomocy bratu, który nie tylko nie otrzymał wynagrodzenia mu należnego, ale także potrzebował w tym czasie wsparcia w związku z wcześniejszym pobytem w szpitalu psychiatrycznym). Z tych względów Sąd uznał, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu nie są znaczne.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

4

K. L. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie przypisane oskarżonemu K. L. (1) w punkcie III części wstępnej wyroku wyczerpuje znamiona wykroczenia określonego w art. 124§1 k.w. a nie przestępstwa określonego w art. 288§1 k.k.

Zmiana kwalifikacji prawnej czynu wynika z poczynionych ustaleń faktycznych. Wskazać należy, że strony są skonfliktowane, pokrzywdzony M. K. toku postępowania wskazywał na różne szkody, których dopuścić się mieli oskarżeni i znacząco zawyżał ich wartość. Szkody nie zostały przez niego w żaden sposób udokumentowane (brak dok. fotograficznej). W sprawie nie można przypisać oskarżonemu K. L. zniszczenia drzwi wejściowych albowiem funkcjonariusze interweniujący w chwili zdarzenia po dokonaniu oględzin drzwi nie zauważyli żadnych zniszczeń ( vide k. 33 – notatniki służbowe). Co do wartości zniszczonego kinkietu (50 zł) sąd opierał się na zeznaniach A. K. (1) złożonych na rozprawie, która wskazała taką jego wartość. Wartość ta nie odbiega od wartości rynkowej używanego kinkietu i nie była kwestionowana przez strony. O tym że tylko jeden kinkiet był zniszczony wskazuje nie tylko A. K., ale i funkcjonariusze Policji.

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

1

P. L. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Sąd uniewinnił oskarżonego P. L. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu, albowiem dowody zgromadzone w sprawie, w tym te ujawnione na rozprawie, nie pozwalają na przypisanie mu czynu zarzucanego, to jest przestępstwa z art. 190§1 k.k.

Przede wszystkim wskazać należy, że oskarżony konsekwentnie twierdził, a świadkowie (A. K. (3) i A. K. (1)) potwierdzali, że oskarżony nie groził M. K. (1). M. K. (1) zmieniał zaś zeznania w tym zakresie a należy mieć na uwadze, że jest on z oskarżonym skonfliktowany ze względu na to, że mu nie zapłacił za wykonaną pracę, więc wytoczenie niniejszego postępowania można uznać za formę wywierania presji na oskarżonym, by swoich roszczeń nie dochodził. Pokrzywdzony wskazał, ze nie bał się oskarżonego a więc nie można uznać, by doszło do wypełnienia znamion przestępstwa z art. 190§1 k.k.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. L. (1)

3

3

4

5

Uwzględniając treść przepisu art. 66 § 1 i 2 kk, Sąd doszedł do konkluzji, że w niniejszej sprawie spełnione zostały wszystkie przesłanki umożliwiające warunkowe umorzenie postępowania karnego prowadzonego przeciwko oskarżonemu K. L. (1) w zakresie czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia.

Po pierwsze, w świetle pozyskanych przez Sąd dowodów o jednoznacznej wymowie (wyjaśnienia oskarżonego korelujące z zeznaniami funkcjonariuszy policji i innych świadków) nie budzą wątpliwości okoliczności popełnionego czynu i motywy działania oskarżonego.

Po drugie, wina i społeczna szkodliwość przypisanego oskarżonemu występku z art. 190 § 1 k.k. (ustawowo zagrożonego karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2) w świetle całokształtu ujawnionych okoliczności zdarzenia nie jest znaczna. Czyn, którego dopuścił się K. L. (1) z całą pewnością zakwalifikować można do kategorii zachowań o niższym ładunku społecznej szkodliwości, tym bardziej, że groźby kierowane wobec M. K. miały, jak wynika z akt sprawy, podłoże emocjonalne, spowodowane spożyciem nadmiernej ilości alkoholu. Ocena postawy, jak też warunków i właściwości osobistych sprawcy dla osoby oskarżonego również wypada korzystnie. Oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, ma stałe zatrudnienie, zaś z karty karnej załączonej do akt niniejszej sprawy wynika, że nie wchodził w konflikt z prawem. Oznacza to, że jego przestępcze zachowanie miało charakter incydentalny i wyraźnie odbiegało od dotychczasowego sposobu postępowania. Nadto wyraził on skruchę z powodu zaistniałego zdarzenia. Zatem, czyn jakiego dopuścił się oskarżony pozostaje społecznie szkodliwym w stopniu wyższym niż znikomy. Niemniej jednak, przy uwzględnieniu przesłanek określonych w art. 115 § 2 k.k. stwierdzić należy że nie jest znaczny w rozumieniu art. 66 § 1 k.k. W ten sam sposób sąd ocenił również stopień winy oskarżonego. Ustalając sprawstwo i winę oskarżonego K. L. (1) w zakresie zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu, Sąd uznał za zasadne zastosowanie wobec niego środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego. Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 66 § 1 k.k. i art. 67 § 1 k.k. umorzył warunkowo postępowania karne wobec oskarżonego , oznaczając okres próby na rok. Sąd uznał, że zastosowanie wskazanego środka probacyjnego w stosunku do oskarżonego będzie wystarczające dla zapobieżenia ponownemu popełnieniu przez niego czynu zabronionego. Wskazać należy, że przez okres prawie rocznego postępowania oskarżony zachowywał się zgodnie z prawem.

uznając oskarżonego K. L. (1) w zakresie zarzutów określonych w punkcie III części wstępnej wyroku za winnego popełnienia wykroczenia określonego w art. 124§1 k.w, Sąd na podstawie art. 124 § 1 k.w. wymierzył mu grzywnę w wysokości 150 złotych. Sąd uznał, że kara w tej wysokości jako adekwatną do stopnia szkodliwości społecznej umyślnego wykroczenia godzącego w mienie pokrzywdzonego. Kara w tej wysokości stanowić będzie dolegliwość o charakterze represyjno-wychowawczym, zapobiegającym w przyszłości ponownemu łamaniu przez obwinionego porządku prawnego. Sąd uwzględnił sytuację materialną obwinionego i fakt, że nie był osobą karaną. Jednocześnie miał na uwadze okoliczności popełnienia wykroczenia, jego zdenerwowanie oraz zachowanie pokrzywdzonego dążącego do obciążania oskarżonego i jego braci zrachowaniami, których się nie dopuścili.

Jednocześnie w oparciu o art. 124 § 4 k.w. Sąd orzekł od obwinionego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 50 złotych tytułem obowiązku zapłaty równowartości szkody wyrządzonej czynem opisanym w pkt. 4 wyroku.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

6

Wobec uniewinnienia na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk zwolniono oskarżonego P. L. (1) w całości od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa,

na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 152 ze zm.) zasądzono od oskarżonego K. L. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Chełmnie koszty sądowe w kwocie 70 zł (siedemdziesiąt złotych) oraz wymierzono mu opłatę w kwocie 70 zł ( siedemdziesiąt złotych).

8. PODPIS

A. P.