Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 167/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

S. M. (1)

w okresie od września 2021 r. do dnia 17 maja 2022 r. w B. uporczywie nękał R. C. (1) w ten sposób, że groził mu pozbawieniem życia, wielokrotnie wbrew woli pokrzywdzonego R. C. (1) wysyłał wiadomości SMS oraz nawiązywał połączenia telefoniczne oraz w dniu 7 kwietnia 2022 r. w B. pozbawił R. C. (1) dostępu do energii elektrycznej, gdyż siekierą uszkodził przyłącze energetyczne niskiego napięcia wchodzące w skład sieci elektroenergetycznej, czym spowodował zakłócenie działania części sieci elektroenergetycznej, czym wzbudził uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia u ww. pokrzywdzonego oraz spowodował stratę w wysokości 965,15 zł na szkodę (...) S.A. w T. oraz w wysokości 5523,93 zł na szkodę R. C. (1)

tj. przestępstwo z art. 190a § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. i art. 254a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

R. C. (1) od około 5 lat mieszka z rodziną w B., jego sąsiadem po drugiej stronie ulicy jest S. M. (1). Początkowo stosunki pomiędzy nimi były poprawne, udzielali sobie zwyczajowej sąsiedzkiej pomocy i wymieniali uprzejmości. Kilka lat temu S. M. (1) zaczął wysyłać do R. C. (1) dziwne smsy, nawiązując do jego wojskowej przeszłości i wyrażając niezadowolenie z powodu sposobu, w jaki prąd z jego nieruchomości jest pociągnięty do nieruchomości sąsiada. S. M. pisał i dzwonił do sąsiada o różnych porach, również w nocy, co budziło R. C. i jego rodzinę, po zablokowaniu numeru pisał z innego i nie dawał R. C. spokoju. W końcu we wrześniu 2021 r. miarka się przebrała, kiedy pijany S. M. wpadł na posesję R. C.. Wówczas został z niej wyrzucony, a R. C. oznajmił mu, że nie ma do niego wydzwaniać i go niepokoić, że problem z prądem ma rozwiązać legalnie, bo R. C. kupił już nieruchomość z takim przyłączem i nie on za to odpowiada. Od tego momentu zachowanie S. M. w stosunku do R. C. jeszcze się pogorszyło. Nadal nękał sąsiada smsami i telefonami, żądał od niego zapłaty najpierw 20, potem 40 tys. zł za rzekomo nielegalnie podpięty kabel. Groził, że jeśli pokrzywdzony go nie posłucha, to pożałuje, załatwi sprawę inaczej. W dniu 7.04.2022 r. około godz. 12:00 S. M. (1) widząc sąsiada po drugiej stronie ulicy wymachiwał siekierą w jego stronę i groził, że go „zajebie”, następnie poprzez wielokrotne uderzenia siekierą odrąbał kabel znajdujący się w plastikowej przepustnicy przy słupie, znajdującej się na jego działce. W ten sposób doprowadził do uszkodzenia kabla oraz doprowadził do zwarcia elektrycznego. Swoim zachowaniem na przestrzeni wielu miesięcy S. M. wzbudził uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia u ww. pokrzywdzonego.

Od 1.09.2021 r. do 17.05.2022 r. z numeru (...) zarejestrowanego na firmę Handlowo – Usługową (...) na numer telefonu pokrzywdzonego wysłano 4 wiadomości SMS, nawiązano 4 połączenia telefoniczne oraz odnotowano 1 próbę połączenia. Natomiast z numeru (...) zarejestrowanego na firmę j.w. na numer telefonu pokrzywdzonego wysłano 36 wiadomości SMS, nawiązano 17 połączeń telefonicznych oraz odnotowano 14 prób połączenia. W dniu 22.10.2021 r. użytkownik numeru (...) pomiędzy godz. 3:39 a 4:04 sześciokrotnie próbował nawiązać połączenie z numerem telefonu należącym do pokrzywdzonego.

S. M. uszkodził przyłącze energetyczne niskiego napięcia wchodzące w skład sieci elektroenergetycznej, czym spowodował zakłócenie działania części sieci elektroenergetycznej, czym spowodował stratę w wysokości 965,15 zł na szkodę (...) S.A. w T. oraz w wysokości 5523,93 zł na szkodę R. C. (1). Prawdopodobnie bowiem na skutek uszkodzenia przyłącza i zwarcia doszło do uszkodzenia jednego z elementów (...). C., którego naprawa kosztowała 5.523,93 zł. Ubezpieczyciel (...) wypłacił pokrzywdzonemu odszkodowanie w tej wysokości.

Natomiast szkoda po stronie (...) nie została naprawiona.

S. M. stał się wyłącznym właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę nr (...), na której posadowiony jest słup energetyczny z przyłączem poprowadzonym do nieruchomości R. C. na mocy ugody zawartej przed Sądem Rejonowy w C. w dniu 23 marca 2017 r. w sprawie I Ns (...). Wcześniej nieruchomość ta stanowiła współwłasność kilku osób z tytułu spadkobrania. Dopiero jednak w dniu 12 kwietnia 2022 r. pełnomocnik S. M. wystąpił do (...) S.A. Oddział w T. z pismem wzywającym do podania informacji, na jakiej podstawie linia do działki nr (...) została posadowiona na jego działce. Otrzymał pismo, z którego wynikało, że on sam jest jednym z sygnatariuszy posiadanej przez E. zgody z czerwca 2016 roku (jego podpis nie został – wbrew początkowym twierdzeniom – podrobiony). Pismem z dnia 16 grudnia 2021 r. pełnomocnik S. M. wezwał R. C. do usunięcia kabla (k. 138) pod rygorem wystąpienia z powództwem o przywrócenie nienaruszonego stanu własności nieruchomości należącej do S. M..

Wyjaśnienia S. M.

Z.. R. C.

Z.. A. C.

Z.. E. C.

Z.. R. G.

wydruki wiadomości sms

protokół oględzin słupa

protokół oględzin nagrania + nagranie

faktura VAT

pismo (...) S.A.

dane telekomunikacyjne

od operatora sieci

O.

dokumentacja zdjęciowa

pismo do (...)

z 12.04.2022 r.

przedsądowe wezwanie

do zapłaty z 16.12.2021

pismo z E. z dn.

2.05.2022

Pismo z KPP w C.

Pismo z (...)

Akta szkodowe (...)

Odpis post SR w C. II Kp (...)

Protokół ugody I Ns (...) z 3.06.2015

Protokół ugody I Ns (...) z 23.03.2017

78-79,

144v-145

3-5, 28,

36,145-146v

22, 146v-

147

26, 147

24, 146v

37-48,

142-143

8-9

13-15

29

32-35

52, 53-74,

89-90

135-136

137

138

139-140

156

157-158,

160

168-179

181

183

184-185

Dane osobopoznawcze:

S. M. (1) ur. (...), ma wykształcenie (...), z zawodu technik (...), prowadził własną działalność gospodarczą, która w (...) r. przyniosła stratę w wysokości (...) jest właścicielem pojazdu O. (...) i (...), właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. (...) ha, jest (...), ma na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku (...) lat. Obecnie - nie był karany sądownie, jego wcześniejsze skazania uległy zatarciu.

- wyjaśnienia oskarżonego

- dane o karalności

- notatka dot. środków

Zapobiegawczych

Wydruk z KW (...)

78-79,

144v-145

130-131,

180, 107

132

114

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego i na rozprawie nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia w zasadzie zgodne z ustalonym stanem faktycznym, odmiennie jednak przedstawiając i usprawiedliwiając motywy swojego działania. Od samego początku nie kwestionował, że to on wysyłał do pokrzywdzonego wiadomości i dzwonił do niego, podkreślał jednak, że to nie było non stop i nie wynikało z jego złej woli, ale z chęci uporządkowania sytuacji z nielegalnym jego zdaniem przyłączeniem energetycznym sąsiada do słupa znajdującego się na jego nieruchomości. Usiłował też zrzucić winę za zaistniały miedzy nim a sąsiadem konflikt wskazując sytuacje, kiedy to R. C. miał do niego jakieś pretensje i czepiał się np. o pasące się zbyt blisko jego nieruchomości kucyki. Wyjaśnił, że jego działanie było spowodowane chęcią wyjaśnienia kwestii nielegalnego przyłącza, a pokrzywdzony odpisał mu, że tego nie podłączał i tego nie usunie.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne w części, tylko odnośnie okoliczności bezspornych i dotyczących wysyłanych przez niego wiadomości oraz faktu odrąbania kabla, czego oskarżony nie kwestionował. Natomiast podstawą ustalenia istotnych dla rozstrzygnięcia o sprawstwie i winie oskarżonego okoliczności Sąd uczynił przede wszystkim zeznania pokrzywdzonego R. C. (1), były bowiem logiczne i konsekwentne w porównaniu z pozostałym materiałem dowodowym, w pełni spójne z zeznaniami jego rodziny, jak też korespondowały ze zgromadzonymi wydrukami wiadomości sms.

Zeznania świadka R. C., E. C., A. C., R. G.

Zeznania pokrzywdzonego, jak i jego żony, matki i pasierbicy zasługiwały na uwzględnienie w całości i stanowiły główną podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Były one spójne, logiczne i konsekwentne w toku całego procesu, korespondowały ze sobą wzajemnie, a także znajdują potwierdzenie w przedłożonych wydrukach wiadomości sms.

Wynika z nich jednoznacznie, że ilość wysyłanych do pokrzywdzonego wiadomości, ich treść (czasem bełkotliwa, czasem ewidentnie zawierająca groźby), obserwowanie sąsiada, wyzywanie go, zaczepianie i w końcu odrąbanie kabla siekierą po uprzednim wymachiwaniu w kierunku R. C. wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnione poczucie zagrożenia.

Dokumenty w postaci: danych o karalności, danych osobopoznawczych, notatek urzędowych, pism itd.

Sąd uwzględnił dokumenty zgromadzone w sprawie, nie znajdując podstaw dla podważenia waloru ich wiarygodności, albowiem wystawione zostały one przez osoby lub instytucje do tego uprawnione z zachowaniem przewidzianych ku temu procedur, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana przez strony.

Wydruki sms, e-maili, aplikacji messenger

Sąd uwzględnił wydruki wiadomości sms, przedłożone przez pokrzywdzonego, dokumentujące treść korespondencji, jaką otrzymał on od oskarżonego – znajdują potwierdzenie w zeznaniach w/w świadka, oskarżony nie kwestionował ich treści ani swojego autorstwa.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Zeznania świadka A. S. (k. 163v

Zeznania niczego do sprawy nie wniosły, sąsiadka stron, nie posiadała żadnej konkretnej wiedzy na temat stosunków między oskarżonym a pokrzywdzonym, nie była świadkiem żadnych ich zachowań.

1.

Zeznania świadków K. P. (k. 164) i S. Ć. (k. 164-164v)

Zeznania tych świadków jako kolegów oskarżonego miały na celu ukazanie oskarżonego w jak najlepszym świetle i zdyskredytowanie pokrzywdzonego. Jednak nawet jeśli przedstawione przez nich sytuacje miały miejsce (kiedy to R. C. miał mieć do S. M. pretensje, czy też zachowywać się agresywnie), nie stanowi to ani okoliczności ekskulpującej, ani usprawiedliwiającej oskarżonego. Wszak sam oskarżony nigdy nie twierdził, by pisał, kontaktował się telefonicznie czy też wykrzykiwał przez płot do R. C. z powodów innych, niż związanych z prądem, tak więc inne porozumienia między stronami nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

I

S. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią przepisu art. 190a §1 kk popełnia przestępstwo ten kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność - podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat.

Głównym znamieniem strony przedmiotowej art. 190a § 1 k.k., dotyczącym sposobu działania sprawcy, jest znamię uporczywego nękania. Nękanie to świadome i zamierzone działanie sprawcy (nie ma nękania w formie zaniechania), które obejmuje powtarzające się akty zbliżania się do ofiary, np. śledzenie jej, komunikowanie się wbrew jej woli, zwłaszcza składanie niechcianych przez nią propozycji, oświadczeń, deklaracji itp. Należy podkreślić, że powyższe akty wykonawcze muszą ponadto cechować się uporczywością - muszą się powtarzać. Jednorazowy akt nie będzie nigdy uporczywy, ale kwalifikacja tej powtarzalności to już zadanie dla orzecznictwa. Znamię uporczywości, obok elementu strony przedmiotowej, zawiera także element strony podmiotowej, tj. przesądza o konieczności istnienia umyślności. Nie można bowiem "uporczywie nękać" nieumyślnie. Przestępstwo z art. 190a § 1 k.k. jest przestępstwem skutkowym, gdyż niezbędny będzie skutek w postaci wzbudzenia u ofiary poczucia zagrożenia. To znamię strony przedmiotowej wymaga jednak dodatkowo stwierdzenia, że wzbudzenie owego poczucia zagrożenia nie tylko było psychologicznym faktem, lecz fakt ten był jeszcze dodatkowo "uzasadniony okolicznościami". Nie wystarcza, że ofiara się boi, bać się musi w sposób usprawiedliwiony. Podobnie, w przypadku naruszenia prywatności jako jedynego następstwa uporczywego nękania trzeba będzie ustalić, czy naruszenie to było istotne (por. Marian Filar (red.), Marcin Berent, Komentarz do art.190(a) Kodeksu karnego, [w:] Kodeks karny. Komentarz, WK, 2016).

Na podstawie analizy materiału dowodowego Sąd nie miał żadnych wątpliwości, że wszystkie znamiona przestępstwa z art. 190a § 1 k.k. zostały przez oskarżonego wypełnione. Oskarżony podejmował szereg świadomych i zamierzonych działań, mających na celu zmuszenie pokrzywdzonego czy to do usunięcia kabla, czy to do wyłudzenia od niego pieniędzy za korzystanie z tego przyłącza: notorycznie pisał wiadomości z pogróżkami, bełkotliwymi oszczerstwami, dzwonił do niego, również z porze nocnej, wyzywał go przez płot, groził mu odcięciem prądu, wymachiwał do niego siekierą, w końcu rzeczywiście odrąbał sporny kabel, a wszystko to cechowało się uporczywością, bowiem miało miejsce przez wiele miesięcy, w niewielkich odstępach czasu, czasem po kilka razy na dobę. W ocenie Sądu oczywistym jest, że takie postępowanie miało prawo wzbudzić i wzbudziło u pokrzywdzonego poczucie zagrożenia, oraz że był wykończony tą sytuacją.

Bezspornym w sprawie było, że przyłącze energetyczne do działki R. C. zostało dokonane poprzez przyłączenie do słupa znajdującego się na działce S. M.. Jeśli jednak S. M. miał wątpliwości co do legalności takiego przyłącza, to miał prawo domagać się przywrócenia stanu swojego posiadania, ale – jak słusznie zauważył obrońca oskarżonego na k. 134 – miał prawo do określonych legalnych działań, które przedsięwziął dopiero w trakcie popełniania przypisanego mu przestępstwa nękania (vide: przedsądowe wezwanie do R. C. k. 138, czy pismo do E., wysłane dopiero w kwietniu 2022 r.). Natomiast nękanie sąsiada w sposób, jaki opisano we wcześniejszej części uzasadnienia, z pewnością nie było takim legalnym działaniem przysługującym właścicielowi i posiadaczowi nieruchomości zgodnie z art. 342 § 2 k.c. R. C. wyraźnie napisał do S. M.: „Nie ja kładłem więc nie będę usuwać i daj mi normalnie żyć” „Nie pisz do mnie więcej bardzo cię proszę jeszcze raz ci powiem jak mam coś nie tak z prawem zrobione to powiadom odpowiednią służbę a mnie przestań nękać i żadnych pieniędzy ci nie dam więc proszę przestać i daj sobie już spokój bardzo proszę”. W tej sytuacji nic nie stało na przeszkodzie, aby S. M. wystąpił na drogę prawną (administracyjną czy też sądową, nie jest rzeczą Sądu karnego, by to rozstrzygać), a nie nękać dalej sąsiada (np. pisać do niego w nocy „Jak nie ogarniesz to jak się wkurwię to co masz?”), czy tym bardziej siekierą odrąbywać sporny kabel i doprowadzać do zakłócenia działania całej sieci elektroenergetycznej. W niniejszej sprawie zatem okoliczność, czy przyłącze energetyczne było legalne, czy też nie, nie miało rozstrzygającego znaczenia.

Ponadto swoim zachowaniem, tj. grożąc pokrzywdzonemu pozbawieniem życia (że go „zajebie”) wypełnił znamiona przestępstwa z art. 190 § 1 k.k., a uszkodzeniem kabla – art. 254a k.k.

Zgodnie z art. 190 § 1 k.k. kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

W sprawie nie ulega wątpliwości, że grożąc R. C. (1) pozbawieniem życia, wzbudził u niego uzasadnioną obawę, że groźby zostaną spełnione, tym bardziej, że groźby te były sformułowane wobec pokrzywdzonego już po bezpośrednim ataku siekierą na kabel energetyki, cechującym się znacznym stopniem agresji i wymachiwaniu w kierunku pokrzywdzonego sekierą. Pokrzywdzony znając oskarżonego i widząc niejednokrotnie jego negatywne zachowanie oraz eskalującą agresję wiedział, na co go stać. Wiedział, że będąc niejednokrotnie w stanie nietrzeźwości (o czym świadczy nawet jedna z interwencji policji k. 156) może być zdolny do wszystkiego.

Należało zauważyć, że przestępstwo groźby karalnej spenalizowane w art. 190 § 1 k.k. polega na tym, że a) sprawca grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa, b) przestępstwo to ma być popełnione na szkodę tej osoby, wobec której groźba jest wypowiadana, lub na szkodę osoby dla niej najbliższej, c) groźba ta wzbudza u pokrzywdzonego obawę, że zostanie spełniona oraz d) obawa ta musi być uzasadniona. Wszystkie te przesłanki muszą wystąpić łącznie i tak też było w przedmiotowej sprawie. Nie ulega również wątpliwości Sądu, iż znamię występku z art. 190 § 1 k.k. polegające na wzbudzeniu w zagrożonym obawy spełnienia groźby, należy oceniać subiektywnie, z punktu widzenia zagrożonego i wystarczy, aby groźba wzbudziła w zagrożonym przekonanie, że jest poważna i zachodzi prawdopodobieństwo jej ziszczenia.

Dla karalności przestępstwa groźby karalnej nie jest istotne czy sprawca miał w rzeczywistości zamiar zrealizowania groźby. W skład znamion przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. nie wchodzi istnienie zamiaru spełnienia groźby ani nawet nie jest konieczne obiektywne niebezpieczeństwo jej realizacji. Sprawca może nie chcieć spełnienia groźby. Istotne jest jednak, aby zagrożony nie wiedział o tym, a groźba wzbudziła u niego uzasadnioną obawę, iż będzie spełniona (wyr. SN z 3.4.2008 r., IV KK 471/07, OSNwSK 2008, Nr 1, poz. 801; wyr. SA w Katowicach z 20.8.2009 r., II AKA 123/09, KZS 2010, Nr 5, poz. 43; wyr. SA w Krakowie z 17.12.2008 r., II AKA 196/08, KZS 2009, Nr 2, poz. 35; wyr. SA w Lublinie z 11.10.2005 r., II AKA 233/05, KZS 2006, Nr 7–8, poz. 118).

W okolicznościach niniejszej sprawy oskarżony nie tylko groził oskarżonemu, że mu odrąbie kabel i spowoduje zakłócenie działania sieci energetycznej pozbawiając go prądu, ale faktycznie to zrobił w dniu 7 kwietnia 2022 r.

W myśl art. 254a k.k. kto zabiera, niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku element wchodzący w skład sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, ciepłowniczej, elektroenergetycznej, gazowej, telekomunikacyjnej albo linii kolejowej, tramwajowej, trolejbusowej lub linii metra, powodując przez to zakłócenie działania całości lub części sieci albo linii, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. W przedmiotowej sprawie oskarżony siekierą uszkodził przyłącze energetyczne niskiego napięcia wchodzące w skład sieci elektroenergetycznej, czym spowodował zakłócenie działania części sieci elektroenergetycznej (przez kilka godzin w okolicy nie było prądu).

Wyczerpanie znamion trzech przestępstw nastąpiło jednak jednym czynem (w ramach jednego zamiaru), a więc przypisać można sprawcy popełnienie jednego przestępstwa. Oddanie zaś całej zawartości kryminalnej zachowania oskarżonego możliwe było dzięki przyjęciu kumulatywnej kwalifikacji prawnej jego czynu (art. 11 § 2 kk), poprzez wskazanie wszystkich zbiegających się przepisów, określających znamiona, które ów czyn wyczerpał.

Odnośnie winy oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu należy zauważyć, iż oskarżony to osoba dorosła, nie cierpiąca na niedostatki intelektualne, które miałyby wpływ na zawinienie, tym samym w ocenie Sądu nie zachodziły okoliczności mogące wyłączyć lub umniejszyć jego winę

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

-

-

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. M. (1)

I

I

- Przepis art. 190a § 1 k.k. przewiduje jedynie karę pozbawienia wolności. Sąd uznał, że karą adekwatną do wagi popełnionego przez oskarżonego czynu i stopnia jego społecznej szkodliwości, jak również stopnia jego winy będzie kara 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym. Możliwość taką dał Sądowi przepis art. 37a § 1 kk, zgodnie z którym jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat (a tak było w niniejszej sprawie), można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności, przy jednoczesnym orzeczeniu środka karnego lub kompensacyjnego.

- Wymierzona wobec oskarżonego kara w przekonaniu Sądu jest sprawiedliwa i spełnia dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Zarówno stopień winy oskarżonego, jak i społecznej szkodliwości jego czynu były wysokie, oskarżony działał bowiem umyślnie, z zamiarem popełnienia przestępstwa i wypełnił znamiona aż trzech przepisów ustawy karnej.

- Jedyną okolicznością łagodzącą była wcześniejsza niekaralność oskarżonego (doszło do zatarcia poprzednich skazań). Jednak fakt, że oskarżony wcześniej już wchodził w konflikt z prawem nie mógł uciec z pola widzenia Sądu przy ocenie sposobu jego życia przed popełnieniem przestępstwa. Nie sposób bowiem zignorować okoliczności, że uprzednio Sąd już wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania za czyn z art. 178a § 1 k.k., a oskarżony nie wyciągnął z tego oczekiwanych wniosków, prognoza kryminologiczna okazała się więc być nietrafna.

- Logika nakazuje jednak przyjąć, iż S. M. (1) nie należy do kategorii sprawców na tyle zdemoralizowanych, wobec których orzeczenie kary służącej izolacji od społeczeństwa jest jedyną zasadną formą reakcji prawnokarnej, lecz przeciwnie - dla realizacji celów kary najbardziej adekwatna będzie sankcja w warunkach wolności kontrolowanej. W ocenie Sądu orzeczona w przedmiotowej sprawie kara nie razi zbytnią surowością i jest sprawiedliwą odpłatą za popełniony czyn. Sąd stanął na stanowisku, że wobec takich właśnie sprawców większą dolegliwością będzie konieczność wykonywania nieodpłatnych, kontrolowanych prac na cele społeczne.

S. M. (1)

II

II

Jako najistotniejsze z punktu widzenia przede wszystkim pokrzywdzonego Sąd uznał orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzonym R. C. (1) w jakikolwiek sposób i zbliżania się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 10 (dziesięć) metrów przez okres 3 (trzech) lat.

Ustalając długość trwania tego środka Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim dobro pokrzywdzonego, nadal zamieszkującego w bezpośrednim sąsiedztwie oskarżonego, którego życie winno być wolne od traumy, wiążącej się niewątpliwie z kontaktami z oskarżonym.

Sąd uznał to za celowe z uwagi na fakt, że oskarżony w swym zachowaniu czuł się kompletnie bezkarny, a z zastosowanych w toku postępowania środków zapobiegawczych nic sobie nie robił i nawet skierowanie aktu oskarżenia nie powstrzymało go od dalszego nękania R. C. smsami. Przesłanką stosowania w/w środków była więc ochrona przed ewentualnymi niewłaściwymi zachowaniami oskarżonego w przyszłości.

S.M.

III

III

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 965,15 zł (dziewięćset sześćdziesiąt pięć złotych piętnaście groszy) na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. w T..

Sąd przyjął, że swoim zachowaniem oskarżony spowodował powstanie szkody w kwocie 965,15 zł na rzecz dostawcy energii. Sąd uznał za wiarygodną wycenę przedstawioną w piśmie pokrzywdzonego, bowiem logicznym było, że na skutek działania oskarżonego doszło do awarii, której usuniecie nie ograniczało się tylko do wymiany kawałka uszkodzonej otuliny, czy też przepustnicy. Na nagraniu widać wyraźnie, jak oskarżony wielokrotnie uderza w przepustnicę z kablem siekierą ze znaczną siłą. W tej sytuacji wiarygodnym jest, że zniszczenie przedmiotu należącego do (...) było poważniejsze, rodziło konieczność wysłania na miejsce aktu wandalizmu ekipy naprawczej i wykonania szeregu innych czynności, celem przywrócenia prądu okolicznym mieszkańcom. Nie wydaje się, by była to kwota zawyżona.

W braku stosownego wniosku Sąd nie zasądził na rzecz (...) kwoty 5.523,93 zł tytułem odszkodowania wypłaconego R. C., gdyż prowadzenie postępowania dowodowego z urzędu celem wykazania ponad wszelką wątpliwość istnienia bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy działaniem oskarżonego a powstaniem szkody w postaci uszkodzenia pompy ciepła pokrzywdzonego byłoby znacznie utrudnione. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby ubezpieczyciel w drodze regresu dochodził zapłaty tego odszkodowania od S. M. na drodze postępowania cywilnego.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

      S.M.

IV

IV

Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet kary ograniczenia wolności wymierzonej oskarżonemu Sąd zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tj. jeden dzień zatrzymania od dnia 19 maja 2022 r. godz. 6:55 do dnia 19 maja 2022 r. godz. 8:55 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równy dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 626 § 1 kpk i art. 627 kpk, zaś o opłacie sądowej na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.), uwzględniając w tym zakresie sytuację materialną i rodzinną oskarżonego. Na koszty złożyły się: koszty postępowania przygotowawczego w kwocie 50 zł, ryczałt za doręczenia w postępowaniu sądowym 20 zł, koszt karty karnej 30,- zł.

W sprawie nie ustalono żadnych okoliczności, mogących stanowić przesłankę do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych.

8. PODPIS