Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

POSTANOWIENIE

Dnia 14 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Protokolant:

Sędzia Monika Mleczko-Pawlikowska St. sekr. sąd. D. G.

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2024 r. w Chełmnie

na rozprawie

sprawy z wniosku (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T.

z udziałem M. G. (1)

o zasiedzenie służebności przesyłu

postanawia:

1.  Stwierdzić, że (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T., z dniem 1 stycznia 2012r. nabyła w drodze zasiedzenia na nieruchomości obejmującej działkę nr (...), o powierzchni 0,8936 ha, położonej w C., ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Chełmnie V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...), służebność przesyłu, według przebiegu oznaczonego na mapie sporządzonej przez geodetę mgr inż. D. A. z dnia 12.05.2024r. stanowiącej załącznik do opinii biegłego z maja 2024r., obejmującą uprawnienie do:



utrzymywania pod powierzchnią jej gruntu urządzenia przesyłowego w postaci gazociągu wysokiego ciśnienia DN 100 w pasie gruntu określonym na mapie sporządzonej przez geodetę mgr inż. D. A. z dnia 12.05.2024r.



korzystania z nieruchomości obciążonej w obrębie pasa gruntu określonym na mapie sporządzonej przez geodetę mgr inż. D. A. z dnia 12.05.2024r., w zakresie niezbędnym do dystrybucji gazu,



wstępu, przechodu i przejazdu w tym odpowiednim sprzętem oraz korzystania ze wskazanej nieruchomości w zakresie niezbędnym do dokonywania przeglądów, konserwacji, naprawy, usuwania awarii, remontów, modernizacji, przebudowy oraz wymiany na nowe urządzeń przesyłowych w obrębie pasa gruntu określonego na mapie sporządzonej przez geodetę mgr inż. D. A. z dnia 12.05.2024r.

2.  Ustalić, że koszty postępowania ponoszą wnioskodawca i uczestnik postępowania, każdy zgodnie ze swoim udziałem w sprawie.

3.  Nakazać pobrać od wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Chełmnie kwotę 251,26 zł (dwieście pięćdziesiąt jeden złotych 26/100 groszy) tytułem niepokrytych wydatków.

Sędzia

Monika Mleczko - Pawlikowska

Sygn. Akt I Ns 58/23

UZASADNIENIE

(...) Spółka z o.o. z siedzibą w T., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o stwierdzenie nabycia w drodze zasiedzenia na rzecz (...) Spółki z o.o., z dniem 1 stycznia 2012r., na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność uczestnika, oznaczonej jako działka nr (...), o powierzchni 0,8936 ha, położonej w C., przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Chełmnie V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW (...), służebność przesyłu gazociągu wysokiego ciśnienia DN 100, o treści szczegółowo opisanej we wniosku.

Wnioskodawca wniósł również o zasądzenie od uczestnika na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W obszernym uzasadnieniu wniosku (k. 2 v – 6) wnioskodawca wskazał, okoliczności faktyczne i argumentację prawną przemawiającą za zasadnością wniosku. Jako początek biegu terminu zasiedzenia wnioskodawca wskazał datę 1 stycznia 1982r., powołując się na nieprzerwane 30 letnie posiadanie służebności.

W odpowiedzi na wniosek uczestnik postępowania reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie wniosku. Uczestnik wniósł o zasądzenie od wnioskodawcy na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na wniosek (k. 165 – 170) uczestnik podniósł zarzuty i wskazał argumentację na wykazanie bezzasadności wniosku.

Sąd ustalił, co następuje.

Na nieruchomości położonej w C., przy ul. (...), oznaczonej jako działka nr (...), o powierzchni 0,8936 ha, dla której Sąd Rejonowy w Chełmnie V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (...), posadowione są trzy równoległe nitki gazociągu wysokiego ciśnienia DN 100: jedna nitka nieczynna i dwie czynne zasilające miasto C..

Pierwotnie gazociąg wybudowany został w 1972r, a w 1982r. ze względu na stan techniczny gazociągu zostało wybudowane drugie odgałęzienie. W 2021r. została wybudowana kolejna nitka gazociągu wysokiego ciśnienia, dla podniesienia ciśnienia w sieci. Na założenie tej linii, inwestor uzyskał decyzję Starosty (...) z dnia 26.04.2019r. o ograniczeniu prawa sposobu korzystania z nieruchomości uczestnika, poprzez zezwolenie (...) Sp. z o.o. Oddział Zakład (...) w B., na założenie i przeprowadzenie odcinka sieci gazowej gazociągu wysokiego ciśnienia DN 100.

/dowody: decyzja k. 115 – 117, zeznania świadka J. R. k. 485 i 486, protokół z wizji k. 508, przesłuchanie uczestnika M. G. (1) k. 343v. co do faktu posadowionych 3 linii gazociągu, wydruk z księgi wieczystej k. 545- 546/

Urządzenie objęte wnioskiem wybudowane zostało na podstawie decyzji nr (...) z dnia 20.10.1981r. o pozwoleniu na budowę. Odbiór gazociągu nastąpił w dniu 31 grudnia 1981r. na podstawie protokołu nr (...) z dnia 31.12.1981r. Gazociąg pracuje nieprzerwanie od dnia odbioru. Na nieruchomości uczestnika dokonywane były oględziny gazociągu, próby szczelności, konserwacje, prace eksploatacyjne, zarówno przez wnioskodawcę jak i jego poprzedników prawnych. W ciągu roku robione są 4 obchody gazociągu wykonywane przez jednostkę z G.. Sprawdzane jest czy występują nieszczelności. Jest malowanie, konserwacja infrastruktury naziemnej, tj. słupki kierunkowe i kolumny wydmuchowe. Obchody są naziemne, a raz w roku jest oblot.

/dowody: projekt techniczny wymiany gazociągu wysokiego ciśnienia i odpis z planu sytuacyjnego k. 12 – 16, zgoda z dnia 16.10.1981r. na wejście w pas drogowy k. 17, plan realizacyjny i pozwolenie na budowę z dnia 20.10.1981r. k. 18, wypis i wyrys z planu zagospodarowania przestrzennego k. 21 – 22, protokoły k. 25 – 31, protokół odbioru końcowego k. 32 -33, wypis z rejestru gruntów k. 114, książka obiektu budowlanego k. 118 – 120, 195 – 400, protokoły k. 121 – 154, 401 – 422, mapa k. 193, skoroszyt k. 423 – 423 - 425, decyzja z dnia 20.10.1981r. k. 426, zlecenie na wykonanie robót geodezyjnych k. 428 – 429, notatki i plany sytuacyjne k. 430 – 432, wykaz k. 43, pisma z dnia 1981r. k. 434 – 437, zamówienie k. 438, pisma k. 439 -447, notatki k. 448, mapy k. 451 – 453, zeznania świadka J. R. k. 485/

Przebieg gazociągu oznaczony jest w terenie słupkami znacznikowymi, które posadowione są w pewnych odległościach. Słupki kierunkowe są na zmianie trasy przebiegu gazociągu. Nowy gazociąg jest oznakowany słupkami z tworzywa o wysokości 1,5 m, a stary był oznakowany słupkami betonowymi biało czerwonymi o wysokości 1 m. Jeśli słupki są nieuszkodzone to nie podlegają wymianie, tylko są odmalowywane. Słupki są osadzane na głębokość 60 – 70 cm i większość słupków jest wyorywana przez właścicieli. Na nieruchomości uczestnika był słupek przed modernizacją w 2021r.

/dowód: lokalizacja słupków znacznikowych k. 23, zdjęcia k. 35 – 37, 190 – 192, znaczniki trasy k. 462, zeznania świadka J. R. k. 485, protokół z wizji k. 508/

Szerokość pasa służebności dla sieci Dn 100 2,5 PN wynosi 4 m (po 2 m w każdą stronę od osi sieci gazowej). Powierzchnia pasa służebności wynosi 330 m ².

/dowód: opinia biegłego D. A. k. 513 - 515/

Pierwszym użytkownikiem i inwestorem gazociągu były (...) Zakłady (...) – Zakład (...) w B.. Zarządzeniem nr 71 z dnia 31 grudnia 1975r. połączono (...) O. G. i G. O. G.. Wskutek połączenia z dniem 1 stycznia 1976r. powstało przedsiębiorstwo państwowe (...) w G., które przejęło cały majątek łączących się przedsiębiorstw. Zarządzeniem Ministra Górnictwa i Energetyki nr 56 z dnia 1 sierpnia 1982r., utworzono przedsiębiorstwo państwowe (...). (...) było przedsiębiorstwem wielozakładowym, w jego skład wchodziło 61 samobilansujących się zakładów, między innymi (...) Zakłady (...) w G.. Zarządzeniem nr 13 Naczelnego Dyrektora Przedsiębiorstwa Państwowego (...) z dnia 11.10.1982r., ponownie dokonano wydzielenia zakładu pod nazwą (...) O. G. z siedzibą w G., w skład którego wchodziły: Zakład (...), Zakład (...).

W dniu 18 października 1996r. miało miejsce przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego (...) w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa: (...) S.A., która dzieliło się na sześć okręgowych zakładów gazownictwa, w tym (...) O. G. w G. W 2000r. zmieniono nazwę na (...) Zakład (...) w G..

W dniu 27 listopada 2002r. (...) S.A. zawiązało (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., na którą przeniosło wkład niepieniężny w postaci składników majątkowych stanowiących zorganizowane części przedsiębiorstwa Spółki w rozumieniu art. 55 ¹ kc, na które składał się między innymi Oddział (...) Zakład (...) w G..

Następnie w dniu 1 lipca 2013r. nastąpiło połączenie w trybie art. 492§ 1 ksh spółek, w tym (...) Sp. z o.o., poprzez przeniesienie całego majątku spółek przejmowanych na spółkę przejmującą działającą pod nazwą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Następnie w dniu 12 września 2013r. dokonano zmiany nazwy firmy (...) Sp. z o.o. na (...) Sp. z o.o.

/dowody: Zarządzenie nr 71 Ministra Górnictwa i Energetyki z 31 grudnia 1975 r. k. 48 – 51, Zarządzenie nr 56 Ministra Górnictwa i Energetyki z 1 sierpnia 1982 r. k. 52 – 61, Zarządzenie nr 13 Naczelnego Dyrektora Przedsiębiorstwa Państwowego (...) z 11 października 1982 r. o utworzeniu Zakładu pod nazwą- (...) O. G. k. 62 – 64, akt przekształcenia z dnia 21.10.1996r. k. 65 – 79, akt założycielski z dnia 27.11.2002r. k. 80- 98, umowa dotycząca przeniesienia aportu z dnia 31.12.2002r. k. 99 – 104, odpis pełny KRS uczestnika k. 105 – 113/

Właścicielem nieruchomości na której posadowiony jest przedmiotowy gazociąg jest M. G. (2) na podstawie umowy sprzedaży z dnia 09.03.1981r. i aktu przeniesienia własności z dnia 12.11.1981r.

/okoliczność bezsporna, a ponadto dowody: wydruk z księgi wieczystej k. 38 – 45, akta papierowej księgi wieczystej (...)- dział I i II, przesłuchanie uczestnika M. G. (1) k. 343/

Uczestnik miał wiedzę o posadowieniu gazociągu, co najmniej 30 lat wstecz, a także o tym, iż na jego nieruchomości biegną 3 nitki gazociągu. Uczestnik wystosowywał do wnioskodawcy i jego poprzedników prawnych, żądania zapłaty odszkodowania lub uregulowania sprawy poprzez ustanowienie służebności przesyłu.

/dowód: pismo uczestnika z dnia 28.09.2011r. k. 46, pismo z dnia 03.03.2021r. k. 47, pismo z dnia 30.12.2011r. k. 173, pismo uczestnika z dnia 08.11.2011r. k. 454, pismo uczestnika z dnia 10.5.2015r k. 455, pismo uczestnika z dnia 21.11.2012r. k. 456, pismo uczestnika z dnia 10.05.2012r. k. 457, akt notarialny REP A 148/1981r. k. 458 – 461, przesłuchanie uczestnika M. G. (1) k. 343v. /

Sąd zważył, co następuje.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o przedłożony przez strony materiał dowodowy w postaci zeznań świadka, przesłuchania uczestnika opinii biegłego geodety i dowodów z dokumentów.

Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadka J. R.. Jego zeznania były spójne, logiczne i wyczerpujące.

Generalnie Sąd dał wiarę przesłuchaniu uczestnika M. G. (1), za wyjątkiem faktów dotyczących tego od kiedy miał wiedzę o istnieniu gazociągów. Jego zeznania w tym zakresie były chaotyczne, uczestnik zasłaniał się niepamięcią.

Sąd podzielił wnioski z opinii biegłego geodety D. A.. Jego opinia była jasna i kompletna. Ponadto biegły posiada wiedzę niezbędną do sporządzenia tego typu opinii i legitymuje się dużym doświadczeniem w sporządzaniu opinii na zlecenie Sądu. Dodatkowo ani wnioskodawca ani uczestnik nie złożyli zastrzeżeń do opinii.

Dokumenty, z których przeprowadzono dowód w szczególności mapy geodezyjne, dokumenty związane z lokalizacją i uruchamianiem gazociągu, protokołami kontroli, oraz odpisy ksiąg wieczystych dla przedmiotowej nieruchomości, stanowiły wiarygodny środek dowodowy, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku postępowania podważone. W ocenie Sądu treść dokumentów wykazujących budowę i odbiór gazociągu była jasna i czytelna i nie budziła wątpliwości, iż dokumenty te obejmują urządzenia przesyłowe szczegółowo opisane we wniosku. Okoliczności te dodatkowo potwierdzili świadkowie.

Konstrukcja służebność przesyłu wprowadzona została do polskiego porządku prawnego z dniem 03 sierpnia 2008 roku ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 731). Zgodnie z treścią art. 305 ¹ k.c. nieruchomość można obciążyć – na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 k.c. – prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu). W szczególności przedmiotowe ograniczone prawo rzeczowe może być ustanowione wówczas, gdy rzeczone urządzenia przesyłowe już istnieją, jak również wtedy, gdy mają one zostać dopiero posadowione. Tym samym w pierwszym z przypadków, ustanowienie takiej służebności może być co do zasady uznane za usankcjonowanie istniejącego już stanu rzeczy. W myśl art. 305 ⁴ k.c. do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych. W szczególności znajduje tu zastosowanie art. 292 k.c. stanowiący o możliwości nabycia rzeczonej służebności przez zasiedzenie na rzecz samoistnego posiadacza. Powyższe ma miejsce jednakże tylko wówczas, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Moment powstania urządzenia stanowi przy tym początkową granicę biegu zasiedzenia.

W myśl art. 292 kc służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie tylko
w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Przepisy
o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie stosuje się odpowiednio.

Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 14 lutego 2013 r.
II CSK 389/12 przesłanka widoczności urządzenia w rozumieniu art 292 kc jest spełniona zarówno wówczas gdy właściciel nieruchomości wie, że na jego nieruchomości, pod powierzchnią gruntu jest usytuowane trwałe urządzenie, jak i wówczas, gdy wiedzę tę mógł powziąć stwierdzając istnienie na gruncie oznaczeń wymaganych właściwymi przepisami dla danego rodzaju urządzenia podziemnego.

Nabycie służebności przesyłu następuje na zasadach ogólnych w oparciu o przepisy art. 145 k.c. oraz art. 292 k.c. w zw. z art. 172 k.c. Po wejściu w życie Kodeksu cywilnego terminy zasiedzenia wynosiły 10 lat przy dobrej wierze posiadacza i 20 lat przy jego złej wierze (art. 172 k.c.). Istotna zmiana nastąpiła w dniu 1 października 1990 roku, tj. wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 55, poz. 321 ze zm.) i polegała na wydłużeniu terminu zasiedzenia do dwudziestu i trzydziestu lat (art. 172 k.c. w aktualnym brzemieniu). Wydłużone terminy zasiedzenia znajdą zastosowanie do biegu zasiedzenia, który rozpoczął się przed wejściem w życie ustawy nowelizującej (art. 9 ustawy). Natomiast do przypadków zasiedzenia, które nastąpiło przed wejściem w życie ustawy nowelizującej, będą miały zastosowanie dziesięcioletnie i dwudziestoletnie okresy posiadania, przewidziane w art. 172 k.c. w brzmieniu obowiązującym przed tą datą.

Długość terminu zasiedzenia jest zależna od dobrej lub złej wiary posiadacza,
przy czym decydujące znaczenie dla oceny tej okoliczności ma moment objęcia nieruchomości w posiadanie. Zgodnie z utrwalonym poglądem dobra wiara posiadacza oznacza usprawiedliwione okolicznościami przekonanie o przysługiwaniu określonego prawa. Art. 7 k.c. przewiduje domniemanie dobrej wiary, które jak trafnie wskazano w judykaturze działa na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego (tak. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13/10.2005r., IC CK 165/05 niepubl.)

Momentem decydującym o istnieniu dobrej lub złej wiary poprzedników prawnych wnioskodawcy jest chwila przystąpienia do eksploatacji urządzeń przesyłowych, gdyż od tego momentu można mówić o korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia (art. 292 k.c.).

Przesłankami zasiedzenia służebności gruntowej są zatem: posiadanie służebności polegające na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia w zakresie odpowiadającym treści służebności oraz upływ oznaczonego w ustawie czasu, czyli 10 (20) lub 20 (30) lat, w zależności od tego czy posiadacz był w dobrej, czy w złej wierze.

Bezsporny w sprawie jest fakt, iż wnioskodawca nie posiada innego tytułu prawnego do korzystania z urządzeń przesyłowych usytuowanych na nieruchomości uczestnika. Nie budzi również żadnej wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie spełniona została przesłanka polegająca na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia w zakresie odpowiadającym treści służebności. Fakt istnienia nitki sieci przesyłowej gazociągu został wykazany dokumentami przedłożonymi przez wnioskodawcę. Gazociąg jest oznaczany w terenie przez słupki znacznikowe. Ponadto wnioskodawca przedłożył korespondencję z uczestnikiem, który w swoim piśmie z 2011r. domagał się uregulowania zaległości za użytkowanie 30 lat wstecz nieruchomości uczestnika zajętej przez gazociąg.

Samo posadowienie na gruncie urządzeń przesyłowych stanowi już korzystanie z urządzenia w rozumieniu art. 292 kc. Jeśli nie uda się ustalić daty początkowej biegu terminu zasiedzenia – pobudowania linii i podłączenia jej do sieci, to trzeba przyjąć najwcześniej możliwą do ustalenia (np. datę modernizacji, podłączenia do sieci). (tak uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2012r., II CSK 218/12).

Wnioskodawca jako początek biegu terminu zasiedzenia wskazał datę 1 stycznia 1981r, gdyż w dniu 31 grudnia 1981r. nastąpił odbiór końcowy gazociągu DN 100 na działce nr (...). Na wykazanie tego faktu wnioskodawca przedłożył stosowny dokument. Dlatego też Sąd jako najwcześniejszy początek biegu terminu zasiedzenia służebności przesyłu przyjął termin wskazany przez wnioskodawcę. Przystąpienie do eksploatacji urządzeń przesyłowych nastąpiło przez poprzednika prawnego wnioskodawcy – państwowe przedsiębiorstwo przesyłowe.

W ocenie Sądu wnioskodawca wykazał przeniesienie posiadania urządzenia przesyłowego na swoją rzecz, a także następstwo prawne wnioskodawcy po wcześniej istniejących przedsiębiorstwach państwowych poczynając od przedsiębiorstwa przesyłowego, które wybudowało i oddało gazociąg do eksploatacji, tj. przedsiębiorstwa państwowego (...) – Zakładu (...) w B.. Poprzednik prawny wnioskodawcy stał się z mocy samego prawa samodzielnym podmiotem posiadającym prawo do składników mienia państwowego, którymi dotychczas jedynie zarządzał w dniu 5 grudnia 1990 roku tj. w dniu w którym na podstawie art. 2 ust 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1990 roku o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości (Dz.U. nr 79, poz. 464 ze zm) nastąpiło „uwłaszczenie” posiadanych do tej pory przez przedsiębiorstwa państwowe składników mienia państwowego pozostających do tego dnia w ich zarządzie. Decyzje uwłaszczeniowe wydane na podstawie z art. 2 ust. 3 cyt. ustawy miały jedynie charakter deklaratywny. W uzasadnieniu wyroku z dnia 20 stycznia 2015 roku wydanego w sprawie V CSK 26/14 Sąd Najwyższy podkreślił, że do posiadania służebności stosuje się tylko odpowiednio przepisy o posiadaniu. W literaturze przeważa pogląd, że do posiadania nie stosuje się przepisu art. 349 -351 k.c. a nawet zapatrywanie, że nie stosuje się także przepisu art. 348 k.c. W przypadku zatem posiadania służebności przesyłowej w zasadzie wydanie rzeczy polega na przejęciu przedsiębiorstwa przesyłowego, którego użyteczność jest zwiększana przez korzystanie z cudzej nieruchomości w zakresie odpowiadającym służebności gruntowej (wyrok SN z 3 stycznia 1969 roku III CRN 271/68, OSNCP 1969, poz. 177). W orzecznictwie przyjmuje się przy tym, że posiadanie jest czynnością faktyczną co oznacza, że wszelkie wypadki uwłaszczenia z mocy ustawy oznaczają jednocześnie przeniesienie posiadania.

Z dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych wynikało, iż pod powierzchnią nieruchomości uczestnika biegną dwa czynne gazociągi wysokiego ciśnienia DN 100, przy czym tylko gazociąg oddany do użytku z początkiem 1982r. jest objęty wnioskiem. Instalacja ta położona jest pod powierzchnią ziemi, ale na powierzchni oznaczona jest słupkami znacznikowymi, znaczącymi przebieg gazociągu. Od chwili oddania gazociągu urządzenia te są użytkowane i konserwowane, a przebieg gazociągu nie uległ zmianie. Powyższe słupki jak i gazociąg stanowią trwałe i widoczne urządzenie w rozumieniu art. 292 kc z którego korzystanie prowadzi do zasiedzenia służebności gruntowej. Stanowią one bowiem wystarczającą podstawę do ustalenia przez właściciela nieruchomości, istnienia ingerencji przedsiębiorstwa przesyłowego w jego prawo własności, przez posadowienie na jego nieruchomości urządzeń przesyłowych.

W ocenie Sądu w oparciu o poczynione ustalenia, wnioskodawca nie legitymował się jakimkolwiek dokumentem, na podstawie którego uzyskał możliwość korzystania z nieruchomości uczestników. Dlatego zdaniem Sądu wnioskodawca nie miał też podstaw przyjmować, że przysługuje mu uprawnienie do korzystania z nieruchomości w zakresie odpowiadającym służebności przesyłu. Nie mogła zatem zostać mu przypisana dobra wiara. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 6 września 2013 roku V CSK 440/12). Okoliczność ta była bezsporna, albowiem we wniosku wnioskodawca powoływał się na 30 letni okres biegu zasiedzenia.

Bieg terminu zasiedzenia dla posiadacza w złej wierze początkowo wynosił 20 lat. Ponieważ w dniu 1 października 1990 roku, tj. wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 55, poz. 321 ze zm.) nastąpiło wydłużenie terminu zasiedzenia do dwudziestu i trzydziestu lat dla posiadaczy w złej wierze (art. 172 k.c. w aktualnym brzemieniu), a wydłużone terminy zasiedzenia znajdowały zastosowanie do biegu zasiedzenia, który rozpoczął się przed wejściem w życie ustawy nowelizującej, uznać należało, iż termin zasiedzenia uległ wydłużeniu do lat 30 i ostatecznie najwcześniej upłynął z upływem dnia 1 stycznia 2012r.

Mając to na uwadze wniosek należało uwzględnić. Ponieważ w tej dacie tj. w chwili upływu terminu zasiedzenia służebności przesyłu właścicielem urządzeń przesyłowych był poprzednik prawny wnioskodawcy, tj. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G., zasiedzenie mogło być stwierdzone tylko na jej rzecz.

O kosztach postępowania orzeczono jak w punkcie 2 sentencji postanowienia na podstawie art. 520§ 1 kpc gdyż – mimo sprzeczności interesów stron (wystąpienie z wnioskiem o zasiedzenie leży w wyłącznym interesie wnioskodawcy) – Sąd nie dostrzegł podstaw do odstąpienia od ogólnej zasady postępowania nieprocesowego przewidującej ponoszenie przez każdego z uczestników kosztów postępowania związanych ze swoim udziałem w sprawie. W postępowaniu nieprocesowym nie ma dwóch przeciwstawnych sobie stron, dlatego też nie można mówić o przegrywającym, który powinien zwrócić koszty postępowania wygrywającemu ( art. 98 § 1 ). Przeciwnie, z treści całego art. 520 kpc wynika, że ustawodawca zakłada, że w zasadzie uczestnicy postępowania są w tym samym stopniu zainteresowani jego wynikiem, a orzeczenie sądu udziela ochrony prawnej każdemu uczestnikowi. Dlatego ten, kto poniósł koszty sądowe lub koszty zastępstwa procesowego nie uzyska zwrotu wydanych kwot od innego uczestnika, ale i nie jest obowiązany do zwracania kosztów poniesionych przez innego uczestnika.

Wydatki związane z opinią biegłego i dojazdem Sądu na oględziny nieruchomości w niniejszej sprawie wyniosły łącznie 1 251,26 zł. (45 zł taksówka + 1 206,26 zł wynagrodzenie biegłego ). Wnioskodawca uiścił zaliczkę w wysokości 1 000 zł zatem do rozliczenia pozostała kwota 251,61 zł, którą nakazano pobrać od wnioskodawcy, zgodnie z ustaloną zasadą ponoszenia kosztów postępowania. Mając to na uwadze orzeczono jak w pkt 3 postanowienia, na podstawie art. 83 ust 2 w zw. z art. 113 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. tj. z dnia 4 kwietnia 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 785).

Sędzia

Monika Mleczko - Pawlikowska

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

- (...) B. S..

3.  (...)

C. (...)

Sędzia

Monika Mleczko - Pawlikowska