Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 18/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. K. (1)

W dniu 28 grudnia 2020 roku około godziny 16.00 w C. na ulicy (...) po drodze publicznej w ruchu lądowym kierował pojazdem mechanicznym - O. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,816 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 28 grudnia 2020 r. do A. K. (1) w przeddzień jego urodzin przyjechał kolega i wspólnie do południa spożywali alkohol w postaci wódki i piwa. Ok. 16:00 A. K. zorientował się, że jego samochód O. (...) o nr rej. (...) jest zaparkowany we wspólnym wjeździe do posesji jego i jego szwagra i uniemożliwia zaparkowanie samochodu szwagra. W związku z tym A. K. (1) postanowił przeparkować samochód. Nie miał zamiaru nigdzie nim jechać, wyszedł z domu w klapkach i swetrze (bezrękawniku) i wyjechawszy samochodem z wjazdu na posesję przestawił go wzdłuż ul. (...), po prawej stronie przy krawędzi jezdni. W trakcie wykonywania tego manewru oparł się przodem swojego pojazdu o tył zaparkowanego tam pojazdu marki M., w którym siedziała wraz z córką J. M. (1). Po ujawnieniu, że doszło do kontaktu pojazdów zadzwoniła ona po swojego męża J. M. (2), który po dotarciu na miejsce nie zdołał się porozumieć z A. K. (1) co do spisania oświadczenia uczestników kolizji. J. M. (2) wyczuł od A. K. woń alkoholu z ust, w związku z czym zaalarmował Policję i zaprowadził A. K. do znajdującej się po przeciwnej stronie ulicy (...). W wyniku przeprowadzonych badań ujawniono, że A. K. (1) był w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,816 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzu (I badanie) i 0,963 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzu (II badanie).

A. K. (1) ma (...), jest żonaty, ojciec 3 dzieci w wieku(...), ma 4 osoby na utrzymaniu. Ma wykształcenie (...), zawód: (...), prowadzi własną działalność gospodarczą polegającą na naprawach silników, osiąga dochód ok. 3.000 zł miesięcznie. Posiada majątek w postaci domu o pow. 70 m2 i samochodu O. (...) wartości ok. 10.000 zł. Nie był karany sądownie.

1.  Wyjaśnienia oskarżonego

2.  Zeznania świadków

J. i J.

M.

3.  Notatka urzędowa

4.  Protokół użycia A.-sensora

5.  Wydruk zupełny

treści księgi wiecz.

6.  Pismo Burmistrza

Miasta C.

7.  Dane o karalności

10-11, 57

37-38, 41-42

1-2

3-4

17-20

21

46

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Ad. 1 – 10

Przy ustaleniu stanu faktycznego Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania świadków w zakresie opisanego przez nich przebiegu zdarzenia, gdyż są one ze sobą w całości zgodne oraz zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci dokumentów, takich jak protokoły badania stanu trzeźwości, informacji o karalności i in. Zeznania świadków i wyjaśnienia oskarżonego były ze sobą zbieżne i logiczne, a przez to wiarygodne. Sąd uwzględnił dokumenty zgromadzone w sprawie, nie znajdując podstaw dla podważenia waloru ich wiarygodności, albowiem wystawione zostały one przez osoby lub instytucje do tego uprawnione z zachowaniem przewidzianych ku temu procedur, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana przez strony.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

I

A. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Uznając sprawstwo oskarżonego A. K. (1) co do zarzuconego mu czynu za w pełni dowiedzione Sąd skorzystał z możliwości przewidzianej w treści art. 66 § 1 kk i warunkowo umorzył wobec oskarżonego postępowanie karne na okres jednego roku próby. Zagrożenie sankcją karną, przewidziane w art. 178a § 1 kk mieści się w granicach określonych przez art. 66 § 2 kk, co pozwoliło na uznanie, iż spełniona została formalna przesłanka, która pozwala Sądowi na zastosowanie tej wyjątkowej instytucji prawa karnego, jakim jest warunkowe umorzenie postępowania wobec dotąd niekaranego sprawcy czynu.

Sąd rozważył także na tle ujawnionych materiałów sprawy zakres społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, biorąc pod uwagę okoliczności strony przedmiotowej i podmiotowej.

Sąd stwierdził po pierwsze, że oskarżony w rzeczywistości prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości, spełniając warunki, które ustawodawca wymienił w art. 178a §1 kk.

A. K. (1) nie był trzeźwy, prowadząc pojazd na drodze publicznej, zawartość alkoholu w jego organizmie była znaczna. Badanie alkometrem wskazało wartość 0,816 mg/l (następnie kolejno: 0,963 mg/l, 0,988 mg/l), zatem domniemywać można, że alkohol w ciele oskarżonego ulegał jeszcze wchłanianiu. Oskarżony spożywał alkohol tego samego dnia w postaci 2 piw i 0,7 l wódki,

Jednak zamiarem oskarżonego nie było prowadzenie pojazdu. Wyszedł on z domu zimą w samych klapkach, bez kurtki, chcąc tylko wystawić samochód na drogę przed dom, gdyż tarasował on wjazd samochodowi szwagra. Przejechał tylko nieznaczną odległość (2-3 metry). Nie ma podstaw do kwestionowania wiarygodności twierdzeń oskarżonego w tym zakresie.

Przedstawione wyżej okoliczności w niczym nie uzasadniają zachowania oskarżonego, pozwalają jednak na znalezienie jego motywów, w pewien sposób tłumaczących go. Oskarżony nie podjął się prowadzenia pojazdu na drodze publicznej, chciał go jedynie przeparkować. W praktyce tutejszego Sądu nie zdarzało się wcześniej, by osoba prowadząca pojazd w stanie nietrzeźwości z tak wysokim wynikiem zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu mogła liczyć na dobrodziejstwo warunkowego umorzenia postępowania. Choć nie ma oczywiście żadnych przeliczników w tym zakresie, do tej pory 1 promil alkoholu (ok. 0,40-0,50 mg/l) stanowił granicę, od której reakcją Sądu było już zazwyczaj skazanie sprawcy. Jednak trzeba wziąć pod uwagę, że w praktyce tutejszego Sądu warunkowo umarzano postępowanie wobec sprawców, którzy prowadzili pojazdy w stanie nietrzeźwości po drogach publicznych, na których odbywał się ruch pojazdów, przejeżdżając niejednokrotnie znaczne odległości, a których podróż kończyła dopiero kontrola trzeźwości. Nie ma powodu, by oskarżonego, który w ogóle nie miał zamiaru nigdzie jechać, który faktycznie przejechał zaledwie 2-3 metry, traktować surowiej od w/w osób.

Sąd wziął także pod uwagę i to, że oskarżony nie był dotąd karany za przestępstwa, nie odnotowano popełnienia przez niego wykroczeń, a sposób jego życia przed popełnieniem przypisanego mu czynu pozwala na stwierdzenie, że czyn, którego popełnienia się dopuścił stanowił, co prawda ze wszech miar naganny, lecz tylko eksces w stosunku do jego dotychczasowego trybu życia.

Powołane powyżej okoliczności pozwoliły Sądowi na przyjęcie stanowiska, iż społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie jest znaczna.

Sąd umarzając wobec oskarżonego postępowanie karne wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinny zostać wobec A. K. (1) osiągnięte w wyniku przeprowadzonego postępowania. Zdaniem Sądu już sam fakt postawienia mu tak haniebnego zarzutu i występowania przed Sądem w charakterze oskarżonego był dla oskarżonego wystarczającym upokorzeniem oraz powinien niewątpliwie odstraszyć go od ponownego wejścia na drogę przestępstwa i spełnić swój cel prewencji indywidualnej.

Postępowanie karne winno spełnić również swoje cele, jeśli chodzi o prewencję generalną. Podkreślić należy, że społeczność lokalna, wśród której orzeczenia sądu rejonowego kształtują politykę karną, musi mieć świadomość tego, że przestępstwo, szczególnie tego typu, co popełnione przez oskarżonego występek, spotka się ze zdecydowaną reakcją organów wymiaru sprawiedliwości, kształtując z drugiej strony postawy akceptowane społecznie. Chodzi zatem o utwierdzenie społeczeństwa w przekonaniu, że przepisy prawa karnego zapewniają skuteczne ściganie sprawców i że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku ich naruszenia. Wiąże się to oczywiście z poczuciem sprawiedliwości społecznej, wedle której wysuwanym pod adresem sądu oczekiwaniem jest, by orzekał on w sposób sprawiedliwy, dający przy tym efekt eliminowania negatywnych, przestępczych zachowań.

Zdaniem Sądu odstąpienie od wymierzenia oskarżonemu kary i warunkowe umorzenie postępowania karnego nie stoi w sprzeczności z zasadą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uwidocznionej w treści art. 53 § 1 kk. Jak już była mowa wyżej, zastosowanie wobec A. K. (1) represji karnej poprzez orzeczenie kary byłoby w opinii Sądu, na tle ujawnionych wyżej okoliczności, środkiem zbyt surowym, a wymieniona wyżej zasada zrealizowana została już poprzez szybkie ustalenie sprawcy przestępstwa i jego osądzenie.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

II i III

II i III

W celu wzmożenia skutków, o których mowa była wyżej Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku i wymierzył oskarżonemu świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 3.000,- złotych.

Zasądzenie przez Sąd świadczenia pieniężnego na rzecz instytucji, wymienionej w dyspozycji art. 43a § 1 kk wspomóc ma wychowawczą rolę, jaką niniejsze orzeczenie wypełnić ma tak w stosunku do osoby oskarżonego, jaki i wobec wszelkich możliwych odbiorców treści decyzji Sądu. Sytuacja materialna oskarżonego nie stoi, w opinii Sądu, na przeszkodzie, by z możliwości wskazanej przez ustawodawcę w art. 67 § 3 w zw. z art. 39 pkt 7 w zw. z art. 43a § 1 kk skorzystać, a wymieniona w wyroku kwota 3.000,- zł (w wysokości jednomiesięcznych dochodów oskarżonego) leży w zakresie możliwości finansowych A. K., który będzie musiał podjąć starania, aby poczynić oszczędności, pozwalające na uiszczenie zasądzonego świadczenia, choćby w ratach.

Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w przedmiotowej sprawie z uwagi na treść art. 67 § 3 kk nie było obligatoryjne. Sąd uznał jednak, że oskarżony ponieść musi konsekwencje swego zachowania także i w zakresie pozbawienia go możliwości kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym.

Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów, obok świadczenia pieniężnego było w istocie jedyną konsekwencją popełnienia przez niego przestępstwa i w przedmiotowej sprawie nie mogło być mowy o odstąpieniu od orzeczenia tego środka karnego. W ocenie Sądu nieorzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wobec oskarżonego wskazywałoby na pobłażliwe traktowanie czynu oskarżonego i utwierdziłoby jego samego, jak też i jego otoczenie, w przekonaniu o tolerowaniu podobnych zachowań. Wzgląd na społeczne oddziaływanie kary jest w przedmiotowej sprawie nie do przecenienia gdy uwzględni się, że wyroki tutejszego Sądu funkcjonują w stosunkowo małej społeczności, gdzie kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw społecznych i prawnych ma szczególnie istotne znaczenie w kontekście prewencji ogólnej. Do tej pory w praktyce orzeczniczej Sądu nie zdarzył się jeszcze wyrok osądzający sprawcę z art. 178a § 1 k.k., w którym odstąpiono by od orzeczenia tego środka.

Zgodnie z zapisem w art. 67 § 3 k.k. zakaz taki mógł być orzeczony na czas do 2 lat. Okoliczności sprawy, dotyczące osoby oskarżonego i mające wpływ na zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania spowodowały, że Sąd poprzestał na zastosowaniu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na krótszy z możliwych okresów, stosując go wobec oskarżonego na czas jednego roku. Trudno bowiem przyjmować jakiś matematyczny wzór przeliczając ilość promili na lata zakazu, pomijając oczywiste różnice, dotyczące cech indywidualizujących poszczególnych sprawców tego typu przestępstw. Inny, niż zastosowany wymiar orzeczonego zakazu byłby sprzeczny z funkcjami, jakie ten środek karny ma wobec niego spełnić. Środek karny, podobnie jak i kara, nie ma być odwetem, czy mechanicznym i matematycznym przeliczeniem uzyskanych w sprawie danych. A. K. (1) nie należy do kategorii sprawców na tyle niepoprawnych, by uzasadniało to orzeczenie wobec niego dłuższej eliminacji z ruchu drogowego jako kierowcy. Pozbawienie oskarżonego możliwości prowadzenia pojazdów nawet na okres 1 roku jest już dla niego wystarczającą uciążliwością, gdyż musiał on całkowicie przeorganizować sposób prowadzenia swojej działalności gospodarczej. Obecnie musi płacić innym osobom za kurs, by móc pojechać do pracy (dojeżdża do klientów jako mechanik naprawiający silniki) czy po materiały.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

IV

IV

Na podstawie na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet środka karnego orzeczonego w punkcie III wyroku Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 grudnia 2020 roku przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania prawa jazdy odpowiada jednemu dniowi zakazu prowadzenia pojazdów.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 626 § 1 kpk i art. 627 kpk, zaś o opłacie sądowej na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.), uwzględniając w tym zakresie sytuację materialną i rodzinną oskarżonego oraz zakres nałożonych na niego w wyroku obowiązków o charakterze majątkowym. Na koszty złożyły się: koszty postępowania przygotowawczego w kwocie 50 zł i ryczałt za doręczenia 20 zł.

8. PODPIS