Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Chełmnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Julita Preis

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Beska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2017 roku w C.

sprawy z powództwa A. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności z siedzibą W.

przeciwko A. Z.

o zapłatę

orzeka :

I.  Oddala powództwo .

II.  Zasądza od powoda A. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą W. na rzecz pozwanego A. Z. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) , w tym VAT , z tytułu kosztów procesu - kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu .

UZASADNIENIE

Powód A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą W. w pozwie wniesionym dnia 03 stycznia 2017 r. przeciwko A. Z. domagał się zasądzenia nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1079,56 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia

zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu swego żądania powód wskazał , że stronę pozwaną oraz (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. łączyła, umowa bankowa z dnia 24.06.2010 r. nr (...), na podstawie której Bank oddał do dyspozycji strony pozwanej środki pieniężne w ustalonej w umowie wysokości, natomiast strona pozwana zobowiązała się do zwrotu udzielonej jej kwoty pieniężnej wraz z odsetkami w ustalonych terminach spłaty. Strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, nie regulując na rzecz Banku płatności w sposób przewidziany w umowie. W związku z naruszeniem przez stronę pozwaną postanowień łączącego strony stosunku zobowiązaniowego, Bank wykorzystał przysługujące mu uprawnienie do wypowiedzenia umowy. Na skutek złożonego przez Bank stronie pozwanej oświadczenia o wypowiedzeniu umowy uległa ona rozwiązaniu, co doprowadziło do powstania wymagalności całej kwoty niespłaconego przez stronę pozwaną kapitału wraz z kwotą odsetek umownych stanowiących część odsetkową raty kapitałowo - odsetkowej za okres obowiązywania umowy oraz odsetek karnych za opóźnienie naliczonych od zadłużenia przeterminowanego. Następnie Bank wystawił bankowy tytuł egzekucyjny stwierdzając w nim o wysokości wymagalnych roszczeń przysługujących Bankowi względem strony pozwanej. W związku z powyższym prowadzone było postępowanie egzekucyjne, które nie doprowadziło do wyegzekwowania należności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym opatrzonym klauzulą wykonalności. Dnia 15.10.2014 r. (...) Bank (...) S.A zawarł z A. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym Wierzytelności umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Zgodnie z przepisem art. 509 kc wierzyciel jest uprawniony do swobodnego dysponowania przysługującą mu wierzytelnością, a czynność taka obejmuje również wszelkie związane z nią prawa, w tym roszczenie o zapłatę zaległych świadczeń ubocznych. Dowodem skutecznego nabycia wierzytelności jest wyciąg z elektronicznego załącznika nr 3 do umowy cesji wierzytelności - listy wierzytelności będących przedmiotem przelewu. Powód wskazał , że umowa przelewu wierzytelności oraz wyciąg z elektronicznego załącznika nr 3 do umowy zostały ograniczone o informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Powołane dowody jednoznacznie precyzują czynność bankową, która jest podstawą dochodzonych roszczeń oraz ich wysokość.

Wyjaśniając dochodzoną pozwem kwotę powód wskazał , że składa się na nią suma niespłaconej kwoty należności głównej (kapitału) w wysokości 561,64 zł oraz 182,52 zł tytułem opłat naliczonych przez Bank za podjęte względem strony pozwanej czynności windykacyjne związane z opóźnieniem w spłacie zobowiązania wynikającego z umowy. Na dochodzoną w postępowaniu wartość przedmiotu sporu składa się również skapitalizowana kwota odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w wysokości 335, 40 zł obliczona od dnia następującego po dniu rozwiązania umowy bankowej do dnia poprzedzającego złożenie pozwu od kwoty należności głównej 561, 64 zł według stopy procentowej w wysokości czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. Powód zaznaczył , że odsetki karne za opóźnienie naliczane były w wysokości nie wyższej niż odsetki maksymalne, o których mowa w art. 481 § 2 ¹ kc. Powód wskazał , że dowodem istnienia oraz obowiązku spełnienia świadczenia ciążącego na stronie pozwanej jest wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nr (...) z dnia 29.12.2016 r. podpisany przez osobę upoważnioną do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzony pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym. Powód podniósł, że w postępowaniu cywilnym wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu stanowi szczególny dokument prywatny (przewidziany w art. 194 ustawy z dnia 27.05.2004 r. o funduszach inwestycyjnych), wykazujący w zdecydowanym stopniu istnienie wierzytelności, dowód przejścia wynikających z niej praw na skutek przelewu na fundusz, jak i wysokość wymagalnej wierzytelności względem danego dłużnika na dzień wystawienia wyciągu.

Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą I (...). W dniu 02 marca 2017 r. Referendarz sądowy w (...) stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym .Sprawa została skierowana do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym .

Pozwany A. Z. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany podniósł , że zawarł umowę kredytu w dniu 24 czerwca 2010 r. Przedmiotowa umowa zdaniem powoda została wypowiedziana. W myśl przepisu art. 118 kodeksu cywilnego termin przedawnienia przedmiotowego roszczenia winien być liczony od dnia wypowiedzenia umowy, wobec tego powództwo niewątpliwie należy przyjąć za spóźnione, ponieważ w dniu wniesienia pozwu zapewne upłynął już trzyletni termin wynikający ze wskazanego wyżej przepisu.

Ponadto pozwany podniósł , że powód w uzasadnieniu pozwu powołuje się na bankowy tytuł egzekucyjny, wobec czego wymaga przytoczenia uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 r., wydana w sprawie o sygnaturze III CZP 29/16, w sprawie powoływania się przez cesjonariusza na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego. Jak wynika ze wskazanej uchwały procedura wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego i wszczęcia na jego podstawie egzekucji, była przewidziana wyłącznie dla banków i obdarzona była szczególnym charakterem. Co za tym idzie skutki wszczęcia egzekucji na podstawie takich tytułów wykonawczych dotyczyć może tylko banków. Podmioty, które nabyły wierzytelności od banków, dla skutecznego przerwania biegu ich przedawnienia, muszą wytoczyć przeciwko dłużnikowi osobne powództwo. Jak wskazał Sąd Najwyższy, z dobrodziejstwa przepisów odnoszących się do zagadnienia przerwania biegu terminu przedawnienia na podstawie wskazanych czynności korzystać mogą wyłącznie banki, a nie podlega wątpliwości, że fundusz sekurytyzacyjny bankiem nie jest, a co za tym idzie, jako podmiot niebankowy nie może powoływać się na przerwany bieg przedawnienia, który został wszczęty postępowaniem egzekucyjnym, prowadzonym na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, gdyż podmiot ten nie jest do owego tytułu powołany. Wobec powyższego , zdaniem pozwanego powództwa jest niezasadne i jako takie powinno być oddalone.

Sąd ustalił, co następuje :

W dniu 23 czerwca 2010 r. została zawarta pomiędzy A. Z. ( Kredytobiorcą ) a (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. ( Bankiem) umowa kredytu gotówkowego nr (...). Zgodnie tą umową Bank udzielił Kredytobiorcy kredytu gotówkowego na sfinansowanie potrzeb konsumpcyjnych Kredytobiorcy oraz kosztów, wymienionych w §2 ust.1 pkt. 1 i 2 umowy, na okres od 23 czerwca 2010 r. do 22 sierpnia 2012 r. w kwocie 5 471,79 zł Kredytobiorca upoważnił Bank do pomniejszenia kwoty kredytu o należne Bankowi koszty: prowizję od udzielonej kredytu w kwocie 273,59 zł i koszty objęcia ochroną ubezpieczeniową Kredytobiorcy – 640,20 zł, tak że Kredytobiorca otrzymał do dyspozycji kwotę 4558,00 zł. W umowie ustalono też, że roczna stopa oprocentowania kredytu jest zmienna ,

w dniu zawarcia niniejszej umowy wynosi 17,70 % w skali roku, oprocentowanie jest sumą zmiennej stopy bazowej Banku dla kredytów gotówkowych, która wynosi 9,50 % w skali roku i stałej marży. Kwota naliczonych odsetek umownych od kredytu za cały okres kredytowania wynosiła 1152,64 zł. Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty udzielonego kredytu wraz z należnymi opłatami i odsetkami umownymi w 26 ratach kapitałowo- odsetkowych, płatnych do dnia 22 każdego kolejnego miesiąca, począwszy od dnia 22 lipca 2010 r. Kwota miesięcznej raty wynosiła 254,79 zł ,z wyjątkiem ostatniej raty , która miała wynosić 254,68 zł . Kwota raty uwzględniała opłatę operacyjną za obsługę kredytu. Ustalono , że

Bank może pobierać opłaty i prowizje według zasad i stawek określonych w umowie oraz (...) Banku (...) S.A. w zakresie udzielania kredytów gotówkowych osobom fizycznym. Niespłaconą w terminie, określonym w umowie, ratę kredytu Bank od dnia następnego traktuje jako zadłużenie przeterminowane. Ustalono też , że od kwoty niespłaconego kapitału kredytu Bank nalicza i pobiera odsetki karne według zmiennej stopy procentowej, określonej jako czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, wynoszącej w dniu zawarcia umowy 5,00 % w skali roku. Nadto ustalono , że Bank może wypowiedzieć umowę kredytu z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia, jeżeli Kredytobiorca nie zapłacił w terminach określonych w umowie pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu Kredytobiorcy do zapłaty zaległych rat lub ich części w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania albo w przypadku niedotrzymania przez Kredytobiorcę innych warunków udzielania kredytu, aniżeli brak spłaty.

W dniu 21 listopada 2012 r. (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), w którym stwierdził istnienie wymagalnego zobowiązania dłużnika A. Z. wobec Banku wynikające z tytułu zaciągniętego kredytu, umowa nr (...) z dnia 23 czerwca 2010 r. Bank stwierdził , że na kwotę wymagalnego zadłużenia A. Z. w wysokości 675,41 zł składają się: kwota 561,64 złotych tytułem niespłaconego kredytu, kwota 11,69 złotych tytułem odsetek umownych za okres od dnia 23 czerwca 2010 roku do dnia 22 sierpnia 2012 roku, kwota 42,08 złotych tytułem odsetek karnych za okres od dnia 23 lipca 2010 roku do dnia 20 listopada 2012 roku oraz kwota 60,00 złotych tytułem opłat. Nadto Bank wskazał , że od dnia 21 listopada 2012 roku do dnia zapłaty Bankowi należne są również odsetki karne w wysokości czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym wynoszące na dzień wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego 24% liczone od kwoty zadłużenia przeterminowanego tj. kwoty z tytułu niespłaconego kredytu 561,64 zł.

Postanowieniem z dnia 30 listopada 2012 roku Sąd Rejonowy w Chełmnie w sprawie I (...) nadał na wniosek wierzyciela (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. wyżej wymienionemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności przeciwko dłużnikowi A. Z., z tym zastrzeżeniem, że według oświadczenia dłużnik poddał się egzekucji do kwoty 10 943,58 zł .

Na podstawie w/w bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Toruniu M. W. prowadził postępowanie egzekucyjne , sygnatura akt Km (...) z wniosku wierzyciela (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G.. Postępowanie zostało umorzone z powodu bezskuteczności egzekucji postanowieniem z dnia 13 listopada 2013 r.

dowód: - kopia umowy kredytu gotówkowego nr (...) – k. 67 - 69

- kopia wyciągu nr (...) z ksiąg (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. z dnia 21 listopada 2012 r. - k. 73 – 74

- kopia postanowienia Sądu Rejonowego w Chełmnie w sprawie I (...) – k. 75

- kopia postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Toruniu M. W. w sprawie Km (...) z dnia 13.11.2013 r. – k. 70

W dniu 15 października 2014 r. została zawarta pomiędzy (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. ( Sprzedającym ) a A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą W. ( Kupującym ) umowa sprzedaży wierzytelności. Na podstawie tej umowy Sprzedający sprzedał Kupującemu swoje wierzytelności w stosunku Klientów Sprzedającego, z którymi Sprzedający zawarł umowy o kredyt gotówkowy, lub o kredyt gotówkowy przeznaczony częściowo na spłatę zobowiązań finansowych lub o biznes pożyczkę, określone w Liście Wierzytelności stanowiącej Załącznik nr 3 do umowy sprzedaży . Ustalono , że

wraz z Wierzytelnościami przechodzą na Kupującego wszelkie związane z nimi prawa, a w szczególności roszczenia o zaległe odsetki. Kupujący wyraził zgodę na sprzedaż Wierzytelności oraz oświadczył, iż Wierzytelności te od Sprzedającego kupuje na warunkach określonych w umowie. Ustalono też , że

przejście Wierzytelności na Kupującego nastąpi z chwilą zapłaty przez Kupującego ustalonej ceny sprzedaży. W załączniku nr 3 do umowy wskazano, że przedmiotem umowy są m.in. także wierzytelności Banku w stosunku A. Z., zam. U. , ul. (...) , wynikające z umowy z dnia 24.06.2010 r. , nr (...) : kapitał wymagalny – 561,64 zł, odsetki karne – 238,77 zł , koszty windykacyjne –182,52 zł . Cena nabycia wierzytelności została w całości uiszczona w dniu 21 października 2014 r. A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą W. zawiadomił A. Z. o przejęciu zadłużenia wynikającego z umowy z dnia 24.06.2010 r. nr (...) zawartej przez niego z (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G., kierując do niego pismo z dnia 27.10.2014 r.

A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą W. w dniu 29 grudnia 2016 r. wystawił wyciąg ze swych ksiąg rachunkowych, w którym stwierdził , że w dniu 15.10.2014 r. nabył od (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. wierzytelność w stosunku do dłużnika A. Z. z umowy o kredyt z dnia 24.06.2010 r. nr (...). Wysokość zobowiązania dłużnika według stanu na dzień wystawienia wyciągu wynosi łącznie 1079,56 zł , w tym kapitał – 561,64 zł i odsetki - 335,40 zł oraz koszty – 182,52 zł.

dowód: - kopia umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 15.10.2014 r. wraz z załącznikami i wyciągiem z elektronicznego załącznika nr 3 do umowy – k. 26 – 62 i k. 64

- oświadczenie (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. z dnia 29.06.2015 r. – k.64

- wyciąg ze ksiąg rachunkowych powoda – k. 25

- kopia zawiadomienia z dnia 27.10.2014 r. – k.66

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie w/w dokumentów , przedstawione kopie ni były kwestionowane przez stronę pozwaną.

Sąd zważył, co następuje:

Powód A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą W. dochodzi w niniejszej sprawie od pozwanego A. Z. zapłaty należności wynikającej z umowy kredytu nr (...) z dnia 24.06.2010 r., zawartej pomiędzy pozwanym a (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G., w związku z zawartą w dniu 15 października 2014 roku przez powoda z (...) Bank (...) S.A . umową sprzedaży wierzytelności.

Jedynym zarzutem zgłoszonym przez pozwanego A. Z. przeciwko żądaniu pozwu był zarzut przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia.

Powód wykazał, że pozwany zawarł z (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. umowę kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 24.06.2010 r. i wykazał nabycie wierzytelności z tejże umowy na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 15 października 2014 roku.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia (art. 117 kc). Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata (art. 118 kc.). Termin przedawnienia roszczeń z umowy bankowej wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi trzy lata ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2003 r. wydany w sprawie II CK 113/02 OSP 2004/11/141 ) . Skutek przedawnienia następuje po upływie określonego terminu i polega na tym, że wprawdzie roszczenie istnieje nadal, ale ten, przeciwko komu ono jest skierowane, może uchylić się od jego zaspokojenia. Osoba, przeciwko której przysługuje roszczenie może zatem bez ujemnych konsekwencji prawnych odmówić podjęcia zachowania, do którego jest zobowiązana. Zgodnie z art. 120§ 1 kc bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Powód wskazał , że czynności podejmowane przez wierzyciela pierwotnego (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. : wystawienie bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) z dnia 21 listopada 2012 r i zaopatrzenie go w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 30 listopada 2012 roku Sądu Rejonowego w Chełmnie wydanym w sprawie I (...) i prowadzenie na podstawie w/w tytułu wykonawczego postępowania egzekucyjne przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Toruniu M. W. , sygnatura akt Km (...) doprowadziły do przerwy biegu przedawnienia dochodzonego przez niego roszczenia.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 czerwca 2016 r. wydanej w sprawie III CZP 29/16 (LEX nr 2067028, (...) Biul.SN 2016/6/10, (...) ) stwierdził , że nabywca wierzytelności niebędący bankiem, a taka jest sytuacja powoda nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności . Już w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 listopada 2014 r. wydanego w sprawie II CSK 196/14 (OSNC 2015/12/145 ) Sąd Najwyższy wskazał , że przerwanie biegu przedawnienia na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 kpc następuje, co do zasady, tylko pomiędzy stronami postępowania, jeżeli z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane lub uprawnione, a więc skutek przerwania zachodzi tylko w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela. W razie cesji wierzytelności na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, wszystkie właściwości, przywileje i braki, a więc ustawodawca zakłada identyczność wierzytelności cesjonariusza z wierzytelnością cedenta (art. 509 § 2 kc). Co do zasady więc, nabywca wstępuje w sytuację prawną cedenta, w tym również w zakresie przedawnienia, zbycie wierzytelności jest bowiem irrelewantne dla jego biegu. Jednakże w przypadku wierzytelności objętej bankowym tytułem wykonawczym sytuacja prawna cesjonariusza kształtuje się odmiennie od sytuacji prawnej nabywcy wierzytelności objętej innym tytułem wykonawczym. Uprawnienie do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego przysługiwało jedynie bankom i tylko na ich rzecz mogła być nadana klauzula wykonalności; nadanie klauzuli na rzecz cesjonariusza nie będącego bankiem nie było dopuszczalne (uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2004 r., III CZP 9/04, OSNC z 2005 r., nr 6, poz. 98, z dnia 22 lutego 2006 r., III CZP 129/05, OSNC z 2007 r., nr 1, poz. 4, z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14). Cesjonariusz nie mógł kontynuować egzekucji wszczętej przez bank, bo w postępowaniu egzekucyjnym nie ma zastosowania art. 192 pkt 3 kpc, a więc fundusz sekurytyzacyjny, który nie mógł się powołać na bankowy tytuł egzekucyjny, przejście uprawnień i uzyskać klauzuli wykonalności na podstawie art. 788 § 1 kpc, musiał ustalić istnienie roszczenia w drodze procesu sądowego, uzyskać nowy tytuł wykonawczy i dopiero na jego podstawie egzekwować roszczenie. Wniosek o wszczęcie egzekucji , jak i wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu , wywołuje zatem skutek przerwy tylko wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na rzecz którego została wydana klauzula wykonalności, nie jest bowiem wystarczająca tożsamość wierzytelności , lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz których czynność ta została dokonana. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności. Nabywca wierzytelności nie będący bankiem nabywa wierzytelność w swej treści i przedmiocie tożsamą z wierzytelnością zbywającego banku, ale nie wchodzi w sytuację prawną zbywcy wywołaną przerwą biegu przedawnienia i rozpoczęciem biegu na nowo. Czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem, nawet jeżeli nabycie nastąpiło po umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc i rozpoczęciu biegu terminu przedawnienia w stosunku do banku na nowo, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem ( por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 r. i uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22 czerwca 2016 r. wydanego w sprawie I ACa 53/16, LEX nr 2076776 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 26 czerwca 2015 r. wydany w sprawie I ACa 693/14, LEX nr 1798721 ).

Tak więc przerwanie biegu przedawnienia roszczeń pierwotnego wierzyciela (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. - na skutek złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 21.11.2012 r. i następnie na skutek prowadzenia w oparciu o bankowy tytuł egzekucyjny egzekucji przez Bank nie odnosi skutku wobec nabywcy wierzytelności niebędącego bankiem – powoda A. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności z siedzibą W.. Powód nie wskazał żadnych innych okoliczności , które prowadziły do przerwy biegu przedawnienia dochodzonego roszczenia. Z bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 21 listopada 2012 roku (k. 73 akt ) wynika , że roszczenie w nim określone jest wymagalne , tak więc termin przedawnienia tego roszczenia upływał w dniu 21 listopada 2015 r. , wobec czego Sąd stwierdził, że w dacie złożenia pozwu tj. 03 stycznia 2017 r. należności pozwanego A. Z. wynikające z umowy kredytu gotówkowego nr (...) były w stosunku do powoda przedawnione. Należy nadmienić , że okres 3 lat minął nawet od dnia umorzenia postępowania egzekucyjnego Km (...) prowadzonego w stosunku do pozwanego przez (...) Bank (...) S.A z siedzibą w G. do dnia wniesienia pozwu w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził , że brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa , wobec czego żądanie oddalił jako niezasadne , orzekając o tym w punkcie I sentencji wyroku.

W punkcie II sentencji wyroku Sąd orzekł o kosztach procesu . W niniejszej wystąpiły koszty związane z udzieleniem pozwanemu pomocy prawnej z urzędu. Sąd miał na uwadze , że zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu regulują w niniejszej sprawie , przy uwzględnieniu , że pozew został złożony dnia 03 stycznia (...). , przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. , poz. 1714). Zgodnie z tymi przepisami, koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ponosi Skarb Państwa. Od tej zasady zachodzi jednak wyjątek określony w § 6 tegoż rozporządzenia, gdy kosztami sprawy cywilnej zostaje obciążony przeciwnik procesowy strony korzystającej z pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W takiej sytuacji, koszty nieopłaconej pomocy prawnej zasądza się nie od Skarbu Państwa, lecz od przeciwnika procesowego na rzec strony korzystającej z urzędowej pomocy prawnej. Wynika to wyraźnie z treści art. 122 § 1 kpc, a także z § 6 cytowanego już rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości. Przyznanie tych kosztów od Skarbu Państwa na rzecz adwokata następuje dopiero po wykazaniu bezskuteczności ich egzekucji. Sąd ustalił wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego z urzędu w oparciu o § 2 , § 4 ust.1 i 3 oraz § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Należy nadmienić , że pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z dnia 21 listopada 2017 r. , nadanym w Urzędzie Pocztowym dnia 21 listopada 2017 r. cofnął pozew w sprawie. Pismo to dotarło dnia 27 listopada2017 r. , po wydaniu orzeczenia w sprawie . W związku z oświadczeniem powoda o cofnięciu pozwu zostały podjęte czynności związane z wyrażeniem zgody na cofnięcie pozwu przez pozwanego.